Dodatki mieszkaniowe, Gospodarka komunalna
Tezy

Przepisy paragrafów 2 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1994 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych /Dz.U. nr 119 poz. 570/ nie są niezgodne z art. 41 ust. 3, art. 42 ust. 6, art. 44 ust. 4 i art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509 ze zm./.

Inne orzeczenia z hasłem:
Dodatki mieszkaniowe
Gospodarka komunalna
Inne orzeczenia sądu:
Trybunał Konstytucyjny
Uzasadnienie strona 1/4

1. Jak wynika z analizy akt sprawy, postawione przez Naczelny Sąd Administracyjny pytanie prawne nie jest prostym powtórzeniem pytania prawnego, skierowanego uprzednio do NSA przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze. Pytanie sformułowane przez Kolegium oznaczało w istocie wątpliwość co do wykładni przepisu par. 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1994 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych w związku z art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali i dodatkach mieszkaniowych. Tłem tego pytania było bowiem konkretne postępowanie administracyjne w drugiej instancji, mające za przedmiot odwołanie od decyzji organu, który za powierzchnię normatywną w rozumieniu przepisów rozporządzenia uznał faktyczną powierzchnię użytkową lokalu mieszkalnego zajmowanego przez określoną ilość osób, mieszczącą się w granicach, określonych przez art. 42 ust. 1 powołanej ustawy.

Kolegium oczekiwało od NSA podania właściwej interpretacji terminu prawnego normatywna powierzchnia użytkowa lokalu, przy czym jest oczywiste, iż od przyjęcia określonej wykładni tego przepisu przez NSA w sposób bezpośredni uzależniona jest treść rozstrzygnięcia w przedmiotowym postępowaniu odwoławczym przed Kolegium. Organ ten zarazem nie kwestionuje legalności odnośnego przepisu rozporządzenia.

Tymczasem NSA postanowił zwrócić się do Trybunału Konstytucyjnego z pytaniem prawnym co do zgodności przepisów par. 2 i 3 wskazanego rozporządzenia Rady Ministrów z przepisami art. 41 ust. 3, art. 42 ust. 6, art. 44 ust. 4 i art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali.

Przedstawione przez NSA pytanie dotyczące legalności dwóch przepisów rozporządzenia, konfrontowanego z czterema przepisami ustawy, oznacza zatem podwójne rozszerzenie, a nawet zmianę charakteru pytania Kolegium:

po pierwsze, zmienione zostało żądanie wykładni na żądanie orzeczenia przez Trybunał o legalności, po drugie, zakresem pytania objęto dodatkowo - w porównaniu do pytania Kolegium - jeden przepis rozporządzenia i cztery przepisy ustawy.

Z oczywistych względów NSA nie mógł wprost powtórzyć pytania Kolegium w formie wniosku o wykładnię przepisów rozporządzenia. Taki wniosek jako wniosek dotyczący aktu podustawowego, wyłączonego spod kompetencji TK do ustalania powszechnie obowiązującej wykładni byłby niedopuszczalny i podlegałby odrzuceniu przez Trybunał. Dlatego też można uznać dopuszczalność wyrażonego przez NSA poglądu, który następująco uzasadnia modyfikację istoty i zakresu żądania Kolegium:

od rozstrzygnięcia kwestii legalności przepisów paragrafów 2 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów zależy treść odpowiedzi NSA na pytanie Kolegium.

Uchwała Sądu, zawierająca odpowiedź na pytanie prawne, wiąże w danej sprawie i Kolegium i Sąd, a postulowane rozstrzygnięcie o legalności przepisów jest tym bardziej konieczne, że sprawy o przyznanie dodatków mieszkaniowych, w których mogą mieć zastosowanie kwestionowane przepisy, nie są sprawami jednostkowymi.

Z uzasadnienia pytania prawnego Naczelnego Sądu Administracyjnego pośrednio wynika rozstrzygnięcie wątpliwości podniesionej przez Kolegium, że przez normatywną powierzchnię użytkową lokalu Sąd ten rozumie powierzchnię, nie przekraczającą górnego limitu, ustalonego w art. 42 ust. 1 ustawy.

Strona 1/4
Inne orzeczenia z hasłem:
Dodatki mieszkaniowe
Gospodarka komunalna
Inne orzeczenia sądu:
Trybunał Konstytucyjny