Skarga o stwierdzenie, że nastąpiła przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Szczecinie w sprawie ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w S. Ośrodek Zamiejscowy w K. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski Sędziowie NSA Adam Bącal (spr.) Grzegorz Krzymień po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2004 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi Haliny i Adama W. o stwierdzenie, że nastąpiła przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Szczecinie w sprawie ze skargi Haliny i Adama W. na decyzję Izby Skarbowej w S. Ośrodek Zamiejscowy w K. z dnia 25 lutego 2000 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r. postanawia odrzucić skargę o stwierdzenie, że nastąpiła przewlekłość postępowania.

Uzasadnienie strona 1/2

Dnia 30 września 2004 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła skarga na opieszałość fiskusa i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie z dnia 26 września 2004 r. złożona przez Halinę i Adama W. w sprawie III SA 2053/03. W przedmiotowej skardze strona zarzuciła opieszałość i przewlekłość działania fiskusa i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, wnosząc jednocześnie o wypłatę zadośćuczynienia w wysokości 10.000 zł oraz kwoty 13.133 zł tytułem zwrotu podatku dochodowego za lata 1997-1998. W uzasadnieniu skarżący wskazują, że sprawa toczy się od 19 sierpnia 1998 r. i dwukrotnie było wznawiane postępowanie podatkowe za lata 1997 i 1998 na prośbę podatnika. Zdaniem skarżących decyzje wydane przez Izbę Skarbową Ośrodek Zamiejscowy w K. nie wyjaśniały wszystkich okoliczności sprawy przez co zostały oparte na nieprawdzie, fikcji oraz niesprawiedliwości. Ponadto skarżący wskazują, że są emerytami, inwalidami I grupy całkowicie niezdolnymi do pracy i samodzielnej egzystencji. Konkludując Halina i Adam W. wnoszą o ukaranie fiskusa oraz zakończenie sprawy, gdyż w innym przypadku będą zmuszeni do wystąpienia przed "M.T.S. w Strasburgu".

W dniu 9 listopada 2004 do Naczelnego Sądu Administracyjnego wpłynęło pismo skarżących dotyczące sprostowania skargi na przewlekłość postępowania. W piśmie tym wyjaśniono, że w złożonej skardze mylnie oznaczono sygnaturę akt skarżonej sprawy, wskazując jednocześnie że prawidłowa sygnatura akt to SA/Sz 704/00 a nie III SA 2053/03.

Naczelny Sąd Administracyjny, zważył co następuje:

Skargę należy odrzucić. W sprawie decyzją z dnia 27.08.1999 r., (...), wydaną na podstawie art. 21 par. 3 ustawy z 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ oraz art. 26 ust. 1 pkt 6, art. 27 ust. 1, art. 27a ust. 2 i art. 45 ust. 1 ustawy z 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, Urząd Skarbowy w B. określił Halinie i Adamowi małżonkom W. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r. na kwotę 3.527,20 zł oraz zaległość podatkową w tymże podatku na kwotę 3.245,80 zł.

Od powyższej decyzji Halina i Adam W. złożyli odwołanie do Izby Skarbowej w S. - Ośrodek Zamiejscowy w K., która to decyzją z dnia 25 lutego 2000 r. (...) wydaną na podstawie art. 233 par. 1 pkt 1 ustawy z 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, utrzymała zaskarżoną decyzję w mocy.

Powyższe rozstrzygnięcie Halina i Adam małżonkowie W. zaskarżyli do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie, domagając się jej uchylenia. Dnia 19 czerwca 2001 r. Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie wyrokiem SA/Sz 704/00 oddalił skargę. Od orzeczenia tego nie została złożona rewizja nadzwyczajna ani w inny sposób orzeczenie to nie zostało podważone, tak więc wskazany wyrok jest prawomocny.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki /Dz.U. nr 179 poz. 1843/ skarga na przewlekłość postępowania może zostać uwzględniona wtedy, gdy prawo do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki zostało naruszone na skutek działania lub bezczynności sądu.

Strona 1/2