Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Kazimierz Jarząbek po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2004 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia D. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 11 lutego 2004 r. sygn. akt 3 II SA/Lu 1489/03 w sprawie ze skargi D. K. na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia 24 października 2003 r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty eksploatacyjnej za wydobywanie torfu bez wymaganej koncesji postanawia: - oddalić zażalenie -
P O S T A N O W I E N I E
Dnia 22 kwietnia 2004 r.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie:
Sędzia NSA Kazimierz Jarząbek po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2004 r.
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia D. K.
od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 11 lutego 2004 r. sygn. akt 3 II SA/Lu 1489/03 w sprawie ze skargi D. K.
na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia 24 października 2003 r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty eksploatacyjnej za wydobywanie torfu bez wymaganej koncesji postanawia:
- oddalić zażalenie -
U Z A S A D N I E N I E
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 11 lutego 2004 r. sygn. akt 3 II SA/Lu 1489/03, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym wniosku D. K. o przyznanie jej prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia 24 października 2003 r. nr ŚiR.VII.7418/81/03 w przedmiocie decyzji o ustaleniu opłaty eksploatacyjnej za wydobywanie torfu bez wymaganej koncesji, postanowił:
1) przyznać D. K. prawo pomocy w części i zwolnić ją od wpisu od skargi ponad kwotę 500 (pięćset) zł;
2) odmówić przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie.
Sąd Wojewódzki w uzasadnieniu postanowienia stwierdził, iż sytuacja finansowa i rodzinna skarżącej wykazana przez nią we wniosku wskazuje na to, iż nie jest ona w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Jednocześnie Sąd nie znalazł podstaw do przyznania skarżącej pomocy w zakresie całkowitym, albowiem z informacji zawartych we wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, że sytuacja finansowa jest na tyle stabilna, że jest ona w stanie ponieść koszty wpisu od skargi do kwoty 500 zł oraz ewentualne inne koszty sądowe, a także koszty ustanowienia adwokata z wyboru.
D. K. wniosła na powyższe postanowienie zażalenie, w którym domagała się:
- rozłożenia kwoty 500 zł (wpisu) na dwie raty;
- przyznania prawa pomocy przez ustanowienie adwokata.
W uzasadnieniu zażalenia podała, że nie jest w stanie jednorazowo uiścić wpisu w kwocie 500 zł i dlatego prosi o rozłożenie na dwie raty. Ponadto wnosi o przyznanie prawa pomocy w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego - ustanowienie adwokata, albowiem sama nie jest w stanie skutecznie bronić swoich praw. Jej sytuacja majątkowa i rodzinna jest na tyle trudna, że nie stać jej na ustanowienie pełnomocnika z wyboru.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
W myśl art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270) przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje:
1) w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania;
2) w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny dokonał analizy wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy i zajął trafne stanowisko;
1) iż skarżącej może być przyznane tylko prawo pomocy w zakresie częściowym, tj. przez zwolnienie od obowiązku uiszczenia wpisu od skargi ponad kwotę 500 zł oraz
2) że sytuacja finansowa skarżącej jest na tyle stabilna, iż jest ona w stanie ponieść koszty wpisu do kwoty 500 zł, a także inne koszty, w tym ustanowienia pełnomocnika.
W zażaleniu skarżąca powołała się w zasadzie na te same okoliczności, które podała we wniosku o przyznanie prawa pomocy, a zatem okoliczności, które już trafnie ocenił Wojewódzki Sąd Administracyjny.
Skoro skarżąca nie podważyła tej trafnej oceny, to wobec tego zażalenie jej nie mogło być uwzględnione.
Z tych powodów orzeczono jak w sentencji postanowienia.