Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak (spr.), Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Ryszard Pęk, po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi B. S.A. w A. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 marca 2014 r., sygn. akt I FSK 456/13 w sprawie ze skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 3 lipca 2012 r. sygn. akt I SA/Bk 107/12 w sprawie ze skargi B. S.A. w A. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego postanawia odrzucić skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Wyrokiem z dnia 13 marca 2014 r., sygn. akt I FSK 456/13, Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił skargę kasacyjną Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 3 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Bk 107/12, w rezultacie - działając na podstawie art. 188 w zw. z art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) - uchylając zaskarżony wyrok i oddalając skargę B. S.A. w A. (dalej: skarżąca lub spółka) na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 2011 r. w przedmiocie podatku akcyzowego.
W piśmie z dnia 11 marca 2016 r. skarżąca, działając na podstawie art. 285a § 1 i 3, art. 285d, art. 285f § 1, art. 285k § 2 oraz art. 203 w zw. z art. 285l p.p.s.a., wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem wskazanego wyżej wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, zaskarżając go w całości.
W ocenie skarżącej doszło do rażącego naruszenia norm prawa Unii Europejskiej, tj.:
a) art. 17 lit. c Dyrektywy Rady 2011/64/UE z dnia 21 czerwca 2011 r. (Dz.Urz. UE L 176 z dnia 5 lipca 2011 r., dalej: Dyrektywa 2011/64/UE) w zw. z art. 110 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dalej: TfUE), przez błędną ich wykładnię i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie, polegające na przyjęciu, że określenie warunków i formalności, którym podlega zwolnienie określone w art. 17 lit. c Dyrektywy 2011/64/UE może ograniczać zastosowanie tego zwolnienia w stosunku do papierosów w zależności od kierunku ich przywozu, tzn. może naruszać zasadę niedyskryminacji wyrażoną w art. 110 TfUE;
b) art. 39 ust. 3 Dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG (Dz.Urz. UE L 9/12 z dnia 14 stycznia 2009 r.), przez błędną jego wykładnię, polegającą na uznaniu, że przepisy krajowe mogą być interpretowane w sposób uniemożliwiający swobodne przemieszczanie wyrobów akcyzowych oznaczonych znakami akcyzy pomiędzy krajami członkowskimi UE, wbrew wyraźnemu brzmieniu tego przepisu, co spowodowało niezgodność orzeczenia z prawem, a w wyniku wydania orzeczenia spółce została wyrządzona szkoda.
Mając powyższe na uwadze skarżąca wniosła o stwierdzenie, że zaskarżone orzeczenie jest niezgodne z prawem oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 marca 2014 r., sygn. akt I FSK 456/13, podlega odrzuceniu, a to z uwagi na niespełnienie wymogu z art. 285e § 1 pkt 4 p.p.s.a., tj. nieuprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy. Dla spełnienia tego wymogu nie jest wystarczające wskazanie szkody jako takiej, bowiem jej podstawą musi być właśnie skarżony wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, co oznacza, że strona musi wskazać nie tylko na szkodę, ale i na istnienie bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy skarżonym orzeczeniem a tą szkodą, czego w przedmiotowej sprawie zabrakło.