Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grażyna Jarmasz (sprawozdawca), Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, , po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi S. K. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2014 r., sygn. akt I FSK 1761/12 w sprawie ze skarg kasacyjnych: 1) N. w L., 2) Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 11 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 506/12, w sprawie ze skargi N. w L. na postanowienie Ministra Finansów z dnia 20 marca 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego postanawia odrzucić skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Wyrokiem z dnia 8 stycznia 2014 r., sygn. akt I FSK 1761/12, Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznał skargi kasacyjne N. w L. oraz Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 11 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 506/12, w sprawie ze skargi N. w L. na postanowienie Ministra Finansów z dnia 20 marca 2012 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. W rezultacie rozpoznania skargi kasacyjnej organu Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu, natomiast skarga kasacyjna strony została oddalona.
W piśmie z 20 lutego 2014 r. S. K., wskazując, że jest wspólnikiem jednostki tworzącej N., złożył na podstawie art. 285a § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako "P.p.s.a.") skargę o stwierdzenie niezgodności z art. 132 Dyrektywy 112 wskazanego wyżej wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2014 r., sygn. akt I FSK 1761/12, podlega odrzuceniu.
Z przepisów regulujących instytucję skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wynika, że podmiotami uprawnionymi do wniesienia tego rodzaju skargi są przede wszystkim (obok Prokuratora Generalnego i Rzecznika Praw Obywatelskich - por. art. 285b P.p.s.a.) strony postępowania zakończonego tymże prawomocnym wyrokiem (np. warunek wyrządzenia stronie szkody przez wydanie orzeczenia, dopuszczalność wniesienia przez stronę tylko jednej skargi od tego samego orzeczenia). Stroną w postępowaniu sądowoadministracyjnym - zgodnie z art. 32 P.p.s.a. - są skarżący oraz organ, którego działanie bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Należy się zgodzić z B. Dauterem (B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wydanie V, komentarz do art. 285b), że w praktyce stronami w postępowaniu wszczętym skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia będą podmioty, które zostały wykazane w komparycji kwestionowanego orzeczenia sądu administracyjnego. W przedmiotowej sprawie byłby to N. oraz Minister Finansów. To, że podmiotem, który wniósł rozpatrywaną obecnie skargę, nie jest żadna ze stron postępowania zakończonego wyrokiem NSA z 8 stycznia 2014 r., I FSK 1761/12, nie pozostawia wątpliwości. Brak jest również podstaw do uznania, że S. K. był uczestnikiem tego postępowania na prawach strony (por. art. 33 § 1 P.p.s.a.), stąd również ten przepis nie stanowi o posiadaniu przez tę osobę legitymacji do wniesienia przedmiotowej skargi.
Ewentualnie można byłoby uznać legitymację do wniesienia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem podmiotu będącego następcą prawnym strony postępowania zakończonego kwestionowanym orzeczeniem sądu administracyjnego, jednak w okolicznościach sprawy i z taką sytuacją nie mamy do czynienia. Z treści skargi wynika, że wnoszący ją podmiot wskazuje na swój status jako wspólnika zlikwidowanej jednostki, która utworzyła N. Z innych spraw rozpatrywanych przez Naczelny Sąd Administracyjny (por. np. wyroki NSA z: 27 listopada 2013 r., I FSK 224/13, 3 lutego 2012 r., I FSK 646/11; 21 grudnia 2011 r., I FSK 256/11, czy z 18 marca 2011 r., I FSK 498/10) wynika, że jednostka ta to N. spółka jawna w K.