Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : Sędzia NSA Barbara Wasilewska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Artur Mudrecki Sędzia del. WSA Maja Chodacka po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi R. O. o stwierdzenie, że nastąpiła przewlekłość postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, w sprawie o sygn. akt I FSK 1892/07 ze skargi kasacyjnej R. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 18 lipca 2007 r., sygn. akt I SA/Sz 39/07 w sprawie ze skargi R. O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 7 grudnia 2006 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym postanawia: odrzucić skargę o stwierdzenie przewlekłości postępowania.
W dniu 21 stycznia 2010 r. wpłynęło do Naczelnego Sądu Administracyjnego, pismo R. O., wraz z aktami sądowymi Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie (sygn. akt I Sa/Sz 39/07). Pismo to oznaczone było jako "Zażalenie na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez uzasadnionej zwłoki: podstawa prawna ustawa z dnia 17.06.2004 r. (...)". W jego treści Strona podniosła zarzut dotyczący przewlekłości postępowania toczącego się w sprawie ze skargi kasacyjnej, wniesionej przez ustanowionego z urzędu w ramach przyznanego prawa pomocy adwokata, od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 18 lipca 2007 r., sygn. akt I SA/Sz 39/07. Uzasadniając swe stanowisko Strona wskazywała, że od wniesienia skargi kasacyjnej minęło już ponad 2 lata, a sprawa nadal nie została rozstrzygnięta. Wyraziła również pogląd, że nastąpiła niczym nieuzasadniona ewidentna bezczynność Sądu. Doprowadziło to do naruszenia ustawy z dnia 17.06.2004 r. W związku z tym, domagała się uznania zażalenia za zasadne, zasądzenia na jego rzecz od Naczelnego Sądu Administracyjnego kwoty 20 000 zł. oraz niezwłocznego rozpoznania sprawy, której dotyczy przewlekłość.
W piśmie z dnia 12 stycznia 2010 r. skierowanym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie Skarżący zwrócił się o nadanie biegu zażaleniu z dnia 29.12.2009 r. oraz podtrzymał stanowisko o bezczynności Naczelnego Sądu Administracyjnego w jego sprawie. Wskazał, że uchybiono obowiązującym przepisom prawa, gdyż nie otrzymał on zawiadomienia o rozprawie kasacyjnej, która miała się odbyć w dniu 8 stycznia 2009 r., do dnia dzisiejszego nie otrzymał również odpisu zapadłego w tej sprawie wyroku.
Pismem z dnia 25 stycznia 2010 r. Skarżący został poinformowany, że jego sprawa została w dniu 8 stycznia 2009 r. zakończona, a wydany w sprawie wyrok doręczony w dniu 2 kwietnia 2009 r. ustanowionej dla niego w sprawie pełnomocnik z urzędu - adwokat M. L. W odpowiedzi Skarżący, w złożonym do Naczelnego Sądu Administracyjnego piśmie z dnia 30 stycznia 2010 r., podtrzymał dotychczasowe stanowisko.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje,
Skarga podlega odrzuceniu.
W pierwszej kolejności należy wskazać, że pismo Strony z dnia 29 grudnia 2009 r. zatytułowane zażalenie stanowiło w istocie skargę o stwierdzenie przewlekłości postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie ze skargi kasacyjnej na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 28 lipca 2007 r., sygn. akt I SA/Sz 39/07.
Zgodnie natomiast z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. (Dz.U. Nr 179, poz. 1843 ze zm. - powołana dalej jako "ustawa o przewlekłości") skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiła przewlekłość postępowania, wnosi się w toku postępowania w sprawie.
Oznacza to, że skarga w przedmiocie stwierdzenia przewlekłości złożona po prawomocnym zakończeniu postępowania, którego dotyczy jest niedopuszczalna.
Tak sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie. Prawomocny wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego oddalający skargę kasacyjną Strony zapadł w dniu 8 stycznia 2009 r. Jak wynika ze znajdującego się w aktach sprawy potwierdzenia odbioru (karta 72) wyrok ten wraz z uzasadnieniem został w dniu 2 kwietnia 2009 r. doręczony pełnomocnikowi Skarżącego. Natomiast, skarga na przewlekłość postępowania do właściwego, w świetle przepisu ust. 3 art. 4 ustawy o przewlekłości, do jej rozpoznania Sądu, została złożona dopiero w dniu 21.01.2010 r. Postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, którego dotyczy skarga na przewlekłość, w dniu jej wniesienia, już się nie toczyło. Nie spełnienie wymogu określonego w art. 5 ust. 1 cyt. ustawy, uniemożliwiło merytoryczne rozpoznanie skargi, gdyż jako niedopuszczalna podlegała ona odrzuceniu.
Wobec tego, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 193 i 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) w zw. z art. 8 ust. 2 ustawy o przewlekłości, postanowił jak w sentencji.