Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Maria Dożynkiewicz (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej X. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2014 r. sygn. akt III SAB/Wa 31/14 w sprawie ze skargi X. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego W. w przedmiocie dokonania zwrotu kwot podatku od towarów i usług za czerwiec 2013 r. postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Zaskarżonym postanowieniem z 29 października 2014 r., sygn. akt III SAB/Wa 31/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę w sprawie ze skargi X. Sp. z o.o. w W. na bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego W. w przedmiocie zwrotu kwot podatku od towarów i usług za czerwiec 2013 r.
W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że spółka złożyła skargę do Sądu pierwszej instancji na bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego W. w zakresie niedokonania zwrotu kwot podatku od towarów i usług za - m.in. - czerwiec 2013 r. Spółka uznała, że organ podatkowy, pomimo upływu terminów do zwrotu podatku lub do wydania postanowienia o przedłużeniu terminu zwrotu, pozostaje bezczynny. Wydanie decyzji o zabezpieczeniu oraz jej wykonanie, nie stanowią, w ocenie Skarżącej, żadnej okoliczności uzasadniającej tak długotrwały stan bezczynności. W zakresie zwrotu za czerwiec 2013 r. Spółka wskazała, że kwota do zwrotu należna była dopiero od 16 września 2013 r., zatem podjęta wcześniej decyzja o zabezpieczeniu, a także czynności wykonawcze wobec tej decyzji, nie mogły uzasadniać faktycznej odmowy zwrotu podatku, ani też bezczynności Organu w zakresie wydania postanowienia w przedmiocie przedłużenia terminu zwrotu podatku na rachunek Spółki.
W odpowiedzi na skargę Naczelnik wniósł o jej oddalenie wskazując, że wyżej opisane okoliczności sprawy czynią skargę na bezczynność niezasadną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej p.p.s.a.) odrzucił skargę stwierdzając, iż spółka przed wniesieniem skargi na bezczynność Naczelnika nie złożyła ponaglenia o którym mowa w art. 141 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.). Zdaniem Sądu pierwszej instancji wyczerpanie środków zaskarżenia nie nastąpiło przy tym także przez wezwanie Organu do usunięcia naruszenia prawa, gdyż ten środek prawny przysługuje w razie skarg na akty, czyli decyzje, postanowienia, uchwały i inne oświadczenia o charakterze aktywnym, a nie na brak działania organu, czyli jego bezczynność. Poza tym ponaglenie ma skutek dewolutywny, czego nie ma wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
W skardze kasacyjnej spółka wniosła o uchylenie w całości zaskarżonego postanowienia i przekazanie go do ponownego rozpoznania zarzucając naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, o którym mowa w art. 174 pkt 2 p.p.s.a., tj. naruszenie:
1) art. 52 § 1 i § 2 p.p.s.a. poprzez jego błędną wykładnię a w konsekwencji również niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, iż ponaglenie o którym mowa w art. 141 Ordynacji podatkowej jest środkiem zaskarżenia, który należało złożyć przed wniesieniem przez spółkę skargi do WSA,
2). art. 52 § 3 i § 4 p.p.s.a. poprzez ich niezastosowanie na skutek uznania, że złożone przez spółkę wezwanie do usunięcia naruszenia nie jest wystarczającą przesłanką do skutecznego wniesienia skargi do WSA.