Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, , , po rozpoznaniu w dniu 4 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi N. w K. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 214/12 w sprawie ze skargi kasacyjnej N. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 30 września 2011 r. sygn. akt I SA/Lu 436/11 w sprawie ze skargi N. w K. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług postanawia odrzucić skargę o wznowienie postępowania sądowego.
Wyrokiem z dnia 17 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 214/12, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną N. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 30 września 2011 r., I SA/Lu 436/11, w sprawie ze skargi N. w K. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2010 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.
Odpis powyższego wyroku wraz z uzasadnieniem został pełnomocnikowi strony doręczony 7 czerwca 2013 r.
W piśmie z 17 czerwca 2013 r. strona wniosła "Żądanie wznowienia postępowania zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2013 r. sygn. akt I FSK 214/12" wskazując, że na podstawie art. 273 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako "P.p.s.a.") wnosi się "o stwierdzenie niezgodności z art. 28, art. 131, art. 132 ust. 1 lit. b dyrektywy 2006/112/WE" powołanego wyroku, jak i o stwierdzenie niezgodności wyroku z dnia 30 września 2011 r., sygn. akt I SA/Lu 436/11 z art. 9 w zw. z art. 10 i art. 132 ust. 1 pkt b w zw. z art. 131 dyrektywy 2006/112/WE oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
W razie niepodzielenia przez NSA stanowiska, że doszło do rażącego naruszenia art. 9 i art. 10 dyrektywy 2006/112/WE, art. 249 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską strona wniosła ewentualnie o zawieszenie postępowania i wystąpienie w trybie prejudycjalnym z pytaniem do ETS, czy art. 17 ust. 2 i 6 szóstej dyrektywy stoi na przeszkodzie, aby Rzeczypospolita Polska uchyliła całkowicie art. 9 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie podatku od wartości dodanej, eliminując z podmiotowości prawnopodatkowej w podatku od wartości dodanej jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, tworzone zgodnie z obowiązującym prawem w RP, realizujące opiekę medyczną w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. b dyrektywy 2006/112/WE, dlatego że są jednostkami wewnętrznymi wyodrębnionymi ze spółki jawnej (niebędącej osobą prawną), posiadające wyodrębniony zespół środków organizacyjnych, majątkowych i osobowych, co pozwala jej na samodzielne działanie w zakresie opieki medycznej, a innymi słowy, czy zasada neutralności podatkowej nie sprzeciwia się przepisowi krajowemu, który zabrania dokonywania transakcji na podstawie stosunku zobowiązaniowego pomiędzy matką a córką. Nadto strona wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Ministrowi Finansów do ponownego rozpoznania, w przypadku uznania przez Naczelny Sąd Administracyjny, że w niniejszej sprawie zachodzą wskazane w skardze naruszenia przepisów postępowania, które miały wpływ na wynik sprawy, a także o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
W odpowiedzi na wezwanie o sprecyzowanie treści wniosku, tj. o to, czy dotyczy on skargi o wznowienie postępowania, czy też skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku, strona wyjaśniła, że wydane w sprawie orzeczenia naruszają art. 9 i art. 10 dyrektywy 2006/112/WE, a w okresie od wniesienia skargi skarżąca zapoznała się z wieloma wyroki, których nie podnosiła w sprawie i tym uzasadnia wznowienie postępowania. Po przywołaniu orzeczeń różnych sądów i trybunałów oraz interpretacji indywidualnych strona skonkludowała, że "jest to również skarga częściowa o naruszenie art. 131 i art. 132 ust. 1 lit. b dyrektywy 2006/112/WE", wskazując, iż "art. 285 a § 3 P.p.s.a. jednoznacznie wskazuje, że obowiązkiem NSA orzekającego w sprawie sygn. akt I FSK 865/13 oraz wyrok NSA sygn. akt I FSK 1991/11 było badać zgodność skarżonego wyroku z art. 9, art. 28, art. 131, art. 132 ust. 1 lit. b, art. 203 dyrektywy 2006/112/WE, a tym samym NSA nie jest związany granicami skargi".