Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Janusz Zubrzycki po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej wniosku W.C. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skarg kasacyjnych W.C. i Dyrektora Izby Skarbowej w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 czerwca 2007 r. sygn. akt I SA/Gd 893/06 w sprawie ze skargi W.C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 5 września 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do września 2005 r. postanawia: odmówić skarżącemu W.C. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Pismem z dnia 3 października 2007 r. W.C. wniósł o wstrzymanie wykonania w całości zaskarżonej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 5 września 2006 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do września 2005 r.
W uzasadnieniu strona, wskazując na przesłankę z art. 61 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej powoływana jako "P.p.s.a.", tj. niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków podała, iż wykonanie zaskarżonej decyzji skutkować będzie utratą płynności finansowej prowadzonego przez skarżącego przedsiębiorstwa.
Argumentując niniejszy wniosek strona podała również, iż okoliczności faktyczne, które zadecydowały o wstrzymaniu przedmiotowej decyzji przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (postanowienie tegoż Sądu z dnia 14 lutego 2007 r., sygn. I SA/Gd 893/06) pozostają nadal aktualne - do majątku skarżącego prowadzone jest postępowanie egzekucyjne, co znacząco obniża jego możliwości płatnicze. Nadto - w celu potwierdzenia sytuacji finansowej skarżącego - wskazano na postanowienie Sądu pierwszej instancji w przedmiocie przyznania skarżącemu prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie z obowiązku uiszczenia wpisu sądowego ponad 500 zł.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie.
Na wstępie należy podnieść, iż instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności przez sąd, będąca formą tymczasowej ochrony sądowej udzielanej stronie postępowania, stanowi wyjątek od zasady wyrażonej w art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej powoływana jako "P.p.s.a."), zgodnie z którą wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu. Stosownie do art. 61 § 3 powołanej ustawy, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności, o których mowa w § 1 omawianego przepisu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia stronie znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Obowiązek wykazania okoliczności stanowiących podstawę wstrzymania wykonania decyzji spoczywa na wnioskodawcy. Uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających na uznanie, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy - nadto jego twierdzenia w tym zakresie powinny zostać poparte dokumentami źródłowymi, zwłaszcza dotyczącymi sytuacji finansowej oraz majątkowej wnioskodawcy, w celu wykazania istnienia przesłanek, o których mowa powyżej.
Odnosząc powyższe uwagi do niniejszej sprawy Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż wniosek podatnika nie może zostać uwzględniony.
Z przywołanych wyżej przepisów wynika, iż strona - składając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, bądź czynności - powinna uprawdopodobnić, iż w danym momencie nie jest w stanie wykonać nałożonych na nią zobowiązań. Uzasadniając wniosek należy zatem przywołać (i poprzeć stosowną dokumentacją) okoliczności faktyczne aktualne na chwilę złożenia tegoż wniosku. Nie jest przy tym wystarczające stwierdzenie podatnika, iż jego stan majątkowy odpowiada temu opisanemu we wniosku złożonym kilka miesięcy wcześniej, jak to uczynił skarżący w niniejszej sprawie. W takiej sytuacji sąd nie jest bowiem w stanie dokonać rzetelnej oceny, czy przesłanki z art. 61 § 3 P.p.s.a. faktycznie w danym momencie zachodzą, a co za tym idzie - czy w przypadku podatnika rzeczywiście niezbędne jest wstrzymanie zaskarżonej decyzji.
Biorąc pod rozwagę okoliczności faktyczne oraz przepisy prawa wskazane powyżej Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż strona nie zasługuje na przyznanie jej ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.