Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek, Sędzia NSA Jan Zając, Sędzia NSA del. Ryszard Pęk (sprawozdawca), Protokolant Dariusz Rosiak, po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 24 sierpnia 2007 r. sygn. akt I SA/Bk 212/07 w sprawie ze skargi L. R. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 31 stycznia 2007 r. nr [...] w przedmiocie nierozpatrzenia zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego postanawia na podstawie art. 187 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.): 1. przedstawić składowi siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego do rozstrzygnięcia następujące zagadnienie prawne ,, Czy na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 roku o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2008 r. Nr 73 poz. 443) w zw. z art. 35 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) doradca podatkowy uprawniony jest do występowania w charakterze pełnomocnika w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym, na które służy zażalenie", 2. odroczyć rozpoznanie sprawy.
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, po rozpoznaniu skargi wniesionej przez L. R. (dalej: skarżący), uchylił postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 31 stycznia 2007 r. (nr ...) w przedmiocie nierozpatrzenia zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przestawił następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
Pismem z 4 grudnia 2006 r., uzupełnionym pismem z 18 grudnia 2006 r., pełnomocnik skarżącego - doradca podatkowy, powołując się na art. 33 pkt 2 oraz art. 59 § 1 pkt 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, wniósł zarzuty w sprawie prowadzonego postępowania egzekucyjnego oraz wystąpił o umorzenie postępowania egzekucyjnego.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w M., postanowieniem z dnia 28 grudnia 2006 r. (nr ...), postanowił o nierozpatrzeniu zarzutów uznając, że wniesiono je z uchybieniem 7 dniowego terminu, przewidzianego w art. 27 § 1 pkt 9 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Organ egzekucyjny wyjaśnił, że z uwagi na charakter postępowania egzekucyjnego udział skarżącego jako zobowiązanego był przy dokonywaniu czynności egzekucyjnych niezbędny i przyjął, że doręczenie w dniu 24 listopada 2006 r. skarżącemu odpisów tytułów wykonawczych wraz z zawiadomieniem o zajęciu wierzytelności z rachunku bankowego, było prawidłowe. Z tego względu uznał, że termin do wniesienia zarzutów upłynął w dniu 1 grudnia 2006 r. a ich wniesienie w dniu 4 grudnia 2006 r. było spóźnione.
Dyrektor Izby Skarbowej w B., rozpoznając zażalenie wniesione przez pełnomocnika skarżącego, nie znalazł podstaw do zmiany lub uchylenia postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w M. i postanowieniem z 31 stycznia 2007 r. (nr ....) utrzymał je w mocy. Organ odwoławczy zgodził się ze stanowiskiem organu I instancji, że charakter czynności podejmowanych w postępowaniu egzekucyjnym w zasadniczy sposób ogranicza zakres zastępowania strony przez pełnomocnika, dlatego należało doręczyć odpis tytułu wykonawczego osobiście zobowiązanemu. W związku z tym uznał za słuszne stanowisko organu egzekucyjnego, że siedmiodniowy termin do wniesienia zarzutów w sprawie prowadzonego postępowania egzekucyjnego należało liczyć od dnia doręczenia skarżącemu odpisów tytułów wykonawczych, tj. od 24 listopada 2006 r. Wyjaśnił, że uchybienie terminu powoduje bezskuteczność czynności zobowiązanego i nie upoważnia organu egzekucyjnego do merytorycznego badania zarzutów, dlatego zgłoszone w tej sprawie zarzuty nie mogły być rozpatrywane.
Skargę na powyższe postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku sporządził i wniósł pełnomocnik skarżącego - doradca podatkowy. Z treści złożonego pełnomocnictwa wynikało, że został upoważniony przez skarżącego do występowania w jego imieniu "w zakresie sądowej kontroli decyzji administracyjnych (art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2008 r., Nr 73, poz. 443 ze zm.)". Podczas rozprawy przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym pełnomocnik skarżącego dodatkowo wyjaśnił, że udzielone mu pełnomocnictwo "jest potwierdzeniem wcześniej udzielonego mu pełnomocnictwa przez stronę z 21.12.2004 r.".