Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jan Zając po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej Andrzeja K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 listopada 2006 r., o sygn. akt III SA/Wa 2222/06 w sprawie ze skargi Andrzeja K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 15 maja 2006 r. (...) w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej za zaległości podatkowe spółki z tytułu podatku od towarów i usług postanawia oddalić skargę kasacyjną.
Przedmiotem skargi kasacyjnej jest postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 listopada 2006 r., III SA/Wa 2222/06, mocą którego odrzucono skargę Andrzeja K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej za zaległości podatkowe spółki z tytułu podatku od towarów i usług oraz zwrócono stronie skarżącej uiszczony wpis sądowy w kwocie 1.583 zł.
W motywach postanowienia Sąd przedstawił stan sprawy. Wskazał, że w dniu 16 czerwca 2006 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie reprezentująca skarżącego Ewa S. wniosła skargę na wymienioną decyzję. Do skargi dołączone zostało pełnomocnictwo, jednakże wynikało z niego, że nie obejmuje ono umocowania do działania w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a ponadto brak było wskazania, którą z osób wymienionych w art. 35 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, dalej: p.p.s.a., jest Ewa S.
W odpowiedzi na wezwanie do złożenia pełnomocnictwa procesowego uprawniającego do działania w imieniu strony skarżącej przed sądami administracyjnymi przekazane zostało pełnomocnictwo udzielone przez Andrzeja K. adwokatowi Janowi W., które obejmowało umocowanie do działania przed Sądem pierwszej instancji w sprawie III SA/Wa 222/06. W piśmie złożonym wraz z tym pełnomocnictwem skarżący stwierdził, że Ewa S. nadal jest jego pełnomocnikiem oraz że potwierdza wszystkie czynności dokonane dotychczas przez nią przed tym sądem.
W odpowiedzi na skierowanie do pełnomocnika Jana W. ponowne wezwanie do złożenia do Sądu oryginału lub potwierdzonej za zgodność kopii pełnomocnictwa procesowego dla Ewy S., obejmującego umocowanie do podpisania skargi oraz wskazanie, którą z przesłanek z art. 35 par. 1 p.p.s.a. ona spełnia oświadczono, że Ewa S. nie spełnia żadnej z przesłanek określonych we wskazanym artykule, jednakże z nadesłanego pisma skarżącego z dnia 20 września 2006 r. wynika, że potwierdza on wszystkie dotychczasowe czynności dokonane przed Sądem przez Ewę S., w tym złożenie przez nią w imieniu skarżącego skargi.
Powołując się na pogląd wyrażony w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 18 września 1992 r., III CZP 12/92 oraz poglądy piśmiennictwa pełnomocnik skarżącego stwierdził, że potwierdzenie przez stronę czynności procesowych, dokonanych w toku dotychczasowego postępowania przez osobę, która nie mogła być pełnomocnikiem procesowym, wyłącza możliwość przyjęcia nieważności postępowania na tej podstawie, że pełnomocnik nie był należycie umocowany. Ponadto wskazano, że za możliwością potwierdzenia czynności dokonanych przez należycie umocowanego pełnomocnika przemawia również treść art. 271 pkt 2 p.p.s.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że skarga podlega odrzuceniu. Podkreślono, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego zarysowała się rozbieżność poglądów co do możliwości zatwierdzenia przez stronę w toku postępowania czynności dokonanych przez osobę, która w ogóle nie może być pełnomocnikiem. Sąd przyjął pogląd wyrażony w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 sierpnia 2001 r., I PKN 586/00 oraz w uchwale tegoż Sądu z dnia 28 lipca 2004 r., III CZP 32/04, że występowanie w sprawie w charakterze pełnomocnika osoby, która tym pełnomocnikiem nie może być, zawsze oznacza brak należytego umocowania pełnomocnika, a tym samym zawsze prowadzi do nieważności postępowania.