Wniosek w przedmiocie odmowy uchylenia ostatecznej decyzji w sprawie podatku od towarów i usług za styczeń i luty 2003 r. po wznowieniu postępowania
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, , , po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej wniosku K. D. - pełnomocnika Skarżącej o sprostowanie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 lutego 2012 r. sygn. akt I FSK 560/11 w zakresie ustalenia wynagrodzenia za czynności doradcy podatkowego w sprawie ze skargi B. G. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia ostatecznej decyzji w sprawie podatku od towarów i usług za styczeń i luty 2003 r. po wznowieniu postępowania postanawia sprostować sentencję wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 lutego 2012 r., sygn.akt I FSK 560/11 w punkcie drugim, poprzez określenie kwoty przyznanej doradcy podatkowemu K. D. w wysokości 221,40 zł (słownie: dwieście dwadzieścia jeden złotych czterdzieści groszy) łącznie z należnym podatkiem VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej przyznanej z urzędu, zamiast kwoty 147,60 zł.(słownie: sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy).

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 21 lutego 2012 r. Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie ze skargi kasacyjnej B. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 29 grudnia 2010 r. sygn.akt I SA/Ol 666/10 ze skargi B. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia ostatecznej decyzji w sprawie podatku od towarów i usług za styczeń i luty 2003 r. po wznowieniu postępowania oddalił skargę kasacyjną oraz przyznał doradcy podatkowemu K. D. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego) kwotę 147,60 zł. (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy) łącznie z należnym podatkiem VAT z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej przyznanej z urzędu.

2. Pismem z 4 maja 2012 r. pełnomocnik Skarżącej złożył wniosek o sprostowanie oczywistej omyłki zawartej w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego o sygn.akt I FSK 560/11 z 21 lutego 2012 r. polegającej na omyłkowym ustaleniu jego wynagrodzenia, w punkcie drugim wyroku, w kwocie 120 zł netto zamiast 180 zł. netto, podwyższone o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tej opłacie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zgodnie z art. 156 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) sąd administracyjny może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Sprostowanie może nastąpić również na żądanie strony (Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz Jan Paweł Tarno, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005 r., s.341) Wykładnia gramatyczna komentowanego przepisu wskazuje, że wszystkie opisane w nim nieprawidłowości muszą mieć charakter oczywisty, tzn. niebudzący wątpliwości, bezsporny, pewny (por. Słownik języka polskiego..., t. 2, s. 440). Oczywistość wadliwości może wynikać z samej natury niedokładności, błędu lub omyłki, jak też z porównania ich z innymi niebudzącymi wątpliwości okolicznościami. Wyraża się ona bowiem w tym, że jest natychmiast rozpoznawalna i wynika jednoznacznie z treści orzeczenia.

Błąd pisarski jest oczywistą omyłką wówczas, gdy jest widoczne, że wbrew zamierzeniu sądu doszło do niewłaściwego użycia wyrazu lub oczywiście mylnej pisowni albo widocznie niezamierzonego opuszczenia jednego lub więcej wyrazów (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 kwietnia 2001 r., II SA 863/00), Za błąd rachunkowy zaś uznaje się błąd wynikający z niewłaściwego przeprowadzenia badań arytmetycznych, a w szczególności błędne zsumowanie lub odjęcie poszczególnych pozycji (vide: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 grudnia 2004 r., OZ 887/04).

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że wysokość kwoty przyznanej przez Naczelny Sąd Administracyjny doradcy podatkowemu K. D. tytułem nieopłaconej pomocy prawnej przyznanej z urzędu stanowi oczywistą omyłkę. Stosownie do § 3 ust.1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 31 stycznia 2011 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności doradcy podatkowego w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz szczegółowych zasad ponoszenia kosztów pomocy prawnej udzielonej przez doradcę podatkowego z urzędu kwota wynagrodzenia w postępowaniu przed sądami pierwszej instancji w sprawach, w których przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna wynosi 240 zł. Ust. 2 pkt 1 tego paragrafu przewiduje zaś, że w drugiej instancji wynagrodzenie doradcy podatkowego za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym wynosi 75 % powyższego wynagrodzenia.

W niniejszej sprawie doradca podatkowy sporządził i wniósł skargę kasacyjną oraz brał udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym dlatego też Sąd winien przyznać mu, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej przyznanej z urzędu, 75 % kwoty 240 zł. a więc kwotę 180 zł. podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tej opłacie, co daje kwotę 221,40 zł.

Nie ulega wątpliwości, że zaistniały błąd był w istocie oczywista omyłką, dlatego na podstawie art. 156 § 1 i 2 w zw. z art. 193 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. poz. 1270) Naczelny Sąd Administracyjny postanowił sprostować go z urzędu.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej