Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA : Maria Dożynkiewicz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I. S. A. w W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 lutego 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1240/08 w sprawie ze skargi I. S. A. w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 14 maja 2008 r. nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług postanawia oddalić skargę kasacyjną.
Zaskarżonym postanowieniem z 9 lutego 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1240/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę I. S.A. w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z 14 maja 2008 r. nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług oraz zwrócił stronie kwotę 200 zł uiszczoną tytułem wpisu sądowego od skargi.
W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że 20 sierpnia 2008 r. pełnomocnik strony - adwokat wniósł skargę, która podlegała opłacie stałej w wysokości 200 zł stosownie do § 2 ust. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.). Pełnomocnik uiścił tę opłatę 17 grudnia 2008 r., czyli po terminie do jej uiszczenia, jaki wynika z art. 53 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej p.p.s.a.), a który upłynął w niniejszej sprawie 20 sierpnia 2008 r. Okoliczność ta była przyczyną odrzucenia skargi na podstawie art. 221 p.p.s.a., bowiem skarga wniesiona przez profesjonalnego pełnomocnika winna być opłacona bez wzywania o uiszczenie wpisu.
W skardze kasacyjnej na powyższe postanowienie strona wniosła o jego uchylenie, zarzucając mu naruszenie:
1) art. 222 w związku z art. 221 p.p.s.a. przez ich błędną wykładnię przez bezpodstawne przyjęcie, iż w sytuacji, w której WSA nie tylko przyjął sprawę do rozpoznania, ale wydał zarządzenie o ustaleniu od niej wpisu sądowego w określonej wysokości, istnieją podstawy do odrzucenia skargi wniesionej przez pełnomocnika będącego adwokatem, mimo jej nieopłacenia;
2) art. 220 § 1 p.p.s.a. [oczywistą omyłką było wskazanie w skardze kasacyjnej art. 200 § 1] przez wydanie postanowienia o odrzuceniu skargi, w sytuacji, w której WSA podjął czynności właściwe do merytorycznego rozpoznania sprawy, w tym:
a) 17 grudnia 2008 r. wydano zarządzenie o wyznaczeniu wpisu sądowego;
b) 22 stycznia 2009 r. wydano zarządzenie do usunięcia braków formalnych skargi;
3) art. 53 § 1 p.p.s.a. przez jego błędną wykładnię, polegającą na ustaleniu, że stanowi on podstawę do wydania postanowienia o odrzuceniu skargi, której nie opłacono w terminie.
Spółka wniosła ponadto o zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Zdaniem skarżącej, skoro stosownie do art. 220 § 1 p.p.s.a. Sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie została uiszczona należna opłata, to niedopuszczalne było odrzucenie skargi, bowiem WSA podjął "czynności" w tej sprawie.
Dalej skarżąca podniosła, że art. 53 § 1 p.p.s.a. nie daje podstaw do uznania, że wpis od skargi winien być uiszczony w trzydziestodniowym terminie do jej wniesienia. Skoro sąd wyznaczył stronie termin do uiszczenia wpisu zarządzeniem z 17 grudnia 2008 r. wydanym na podstawie art. 221 p.p.s.a., to w sytuacji, gdy ten wpis uiszczono w wyznaczonym terminie, nie można przyjąć, iż wniesiona skarga była nienależycie opłacona. Na trafność tej wykładni wskazuje zdaniem strony art. 222 p.p.s.a., zgodnie z którym nie żąda się opłat od pisma, jeżeli już z jego treści wynika, że podlega odrzuceniu.