Wniosek o zwrot kosztów postępowania nie mógł zostać uwzględniony, gdyż art. 203 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, odnosi się wyłącznie do sytuacji, w których w wyniku uwzględnienia skargi kasacyjnej został uchylony wyrok sądu pierwszej instancji oddalający skargę. Przepis ten nie znajduje zatem zastosowania w przypadku, gdy Sąd odwoławczy uchylił postanowienie Sądu I instancji.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA : Artur Mudrecki po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Pawła Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 maja 2004 r., sygn. akt I SA/Wr 145/04 odrzucające skargę oraz odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi Pawła Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 15 grudnia 2003 r. (...) w przedmiocie określenia kwoty zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za miesiące od maja do lipca 2001 r. postanawia: 1. uchylić zaskarżone postanowienie, 2. przywrócić skarżącemu termin do złożenia skargi.
Postanowieniem z dnia 10 maja 2004 r., I SA/Wr 145/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w sprawie wniosku Pawła Z. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 15 grudnia 2003 r., (...) w przedmiocie określenia kwoty zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za miesiące od maja do lipca 2001 r., odrzucił skargę oraz odmówił skarżącemu przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Jak wynika z treści zaskarżonego postanowienia, pismem nadanym 21 stycznia 2004 r. pełnomocnik skarżącego wniósł skargę na powyższą decyzję Dyrektora Izby Skarbowej. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie z uwagi na fakt, że skarga została złożona z uchybieniem ustawowego terminu, bowiem termin do jej wniesienia upływał w dniu 16 stycznia 2004 r. W piśmie nadanym 18 marca 2004 r. pełnomocnik skarżącego - jego żona Renata Z. złożyła uzasadnienie przekroczenia uchybienia terminu. Strona podniosła, iż z uwagi na wyjazd jej męża musiała sama opiekować się ich chorym dzieckiem. Dodatkowo wskazała, że w tym okresie stan zdrowia syna pogorszył się co łączyło się z licznymi wyjazdami celem wizyt u lekarzy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny odmawiając skarżącemu przywrócenia terminu do wniesienia skargi wskazał na przepis art. 86 i art. 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ oraz orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego. W świetle powyższego uznał, że wskazane przez skarżącego we wniosku o przywrócenie terminu okoliczności nie uprawdopodabniają, iż do uchybienia terminu doszło z przyczyn od strony nie zależnych. W ocenie Sądu I instancji sam fakt choroby dziecka pełnomocnika skarżącego i złożone do akt zaświadczenia lekarskie nie stanowią potwierdzenia braku winy zainteresowanego w uchybieniu terminu, bowiem nie wyklucza to możliwości dokonania czynności procesowej przez stronę /jej pełnomocnika/.
W skardze kasacyjnej zaskarżono powyższe postanowienie w całości wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenia kosztów postępowania według norm obowiązujących.
Skarga kasacyjna oparta została na naruszeniu przepisu, tj. art. 86 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi polegające na przyjęciu wadliwych ustaleń co do stanu sprawy przez przyjęcie, że uchybienie terminu nastąpiło z winy skarżącego.
W ocenie autora skargi kasacyjnej nie sposób się zgodzić z ustaleniami Sądu I instancji, iż uchybienie terminu nastąpiło z winy skarżącego. Skarżący wskazał, że małżonkowie Renata i Paweł Z. mają dziecko specjalnej troski, którego stan zdrowia pogorszył się w styczniu 2004 r. Podkreślił, że nie była to zwykła choroba, a stan zdrowia dziecka stanowił zagrożenie jego życia. Zdaniem strony nie można uznać, że dzieckiem mógł się zając inny domownik, zwłaszcza, iż opiekowała się nim wówczas tylko matka. Wskazano, że zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego /tj. wyrok SN z 19 maja 1976 r., IV PRN 8/76 - Lex nr 7828 i postanowienie SN z 3 stycznia 1974 r., II CO 18/73 - Lex nr 7372/ choroba strony osobiście działającej, jeżeli rzeczywiście uniemożliwiła stronie zachowanie terminu procesowego, z reguły stanowi okoliczność uzasadniającą przywrócenie terminu. Kolejno podniesiono, że w miejscowości w której mieszka skarżący, tj. w P. nie ma urzędu pocztowego, a najbliższy znajduje się w Sobótce co z uwagi na fakt, iż nie posiadają samochodu dodatkowo utrudniło im możliwość utrzymania terminu.