Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Juliusz Antosik po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej wniosku B. Spółka z o. o. o rozstrzygnięcie wątpliwości co do treści wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2003 r., sygn. akt III SA 112/02 w sprawie ze skargi B. Spółka z o.o. na postanowienie Izby Skarbowej w W. z dnia 21 grudnia 2001 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia postępowania egzekucyjnego postanawia oddalić wniosek.
Pismem z dnia 1 października 2007 r., "B." Sp. z o.o. w W. wniosła o rozstrzygnięcie wątpliwości co do treści wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2003 r., sygn. akt III SA 112/03.
Spółka wniosła o wyjaśnienie następujących kwestii:
- czy zobowiązanie w podatku od towarów i usług za miesiące od lipca do listopada 1993 r. oraz od grudnia 1993 r. do sierpnia 1994 r., objęte tytułami wykonawczymi: SM/84,85,86,87,88/95, którego upływ przedawnienia z dniem 25 października 2001 r. stwierdzony został wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2003 r., sygn. akt III SA 112/02, na skutek wniosku o wpis hipoteki przymusowej nie podlega przedawnieniu , a zatem nigdy się nie przedawnia?
- czy chwila wniesienia wniosku do sądu hipotecznego jest stanowcza dla powstania tego prawa?
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie należy podkreślić, że instytucja rozstrzygnięcia wątpliwości co do treści wyroku, przewidziana w art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwana dalej p.p.s.a. - nie może prowadzić do jakiejkolwiek modyfikacji orzeczenia będącego przedmiotem wyjaśnień, ani tym bardziej do wydania nowego orzeczenia. Tym samym nie będzie możliwe w ogóle ustosunkowanie się do drugiego ze sformułowanych pytań, gdyż udzielenie odpowiedzi na to pytanie nie stanowiłoby wyjaśnienia tez zawartych w wyroku, lecz wykraczałoby poza jego ramy.
Odnośnie zaś wątpliwości strony skarżącej zawartych w pierwszym pytaniu należy wskazać, że Sąd w swym wyroku zajmował się przede wszystkim kwestią legalności, a więc zgodności z prawem, postanowienia Izby Skarbowej w W. z 21 grudnia 2001 r. w przedmiocie odmowy umorzenia wobec Spółki z o.o. "B." postępowania egzekucyjnego. Na stronie 3 uzasadnienia wyroku Sąd wskazał, że "...art.30 ust. 2 ustawy (chodzi o ustawę z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych, Dz.U. z 1993 r. nr 108, poz. 486 ze zm.) dopuszczał przerwanie biegu przedawnienia , m in. przez czynność egzekucyjną, o której zobowiązany został zawiadomiony. Po każdym przerwaniu przedawnienia biegło ono na nowo, przy czym przedłużenie terminu przedawnienia nie mogło być większe niż 5 lat". Dalej Sąd I instancji opisując na str.3 kolejne fazy przebiegu postępowania egzekucyjnego wskazał, że "zastosowanie środka egzekucyjnego i odebranie zajętych ruchomości były czynnościami egzekucyjnymi, o jakich mowa w art. 30 ust. 2 ustawy..., powodującymi , że od kolejnej daty bieg przedawnienia rozpoczynał się od nowa i upływał odpowiednio z dniem 28 kwietnia 2000 r., 24 września 2001 r., 24 października 2001 r., i 25 października 2001 r. Łączne przedłużenie terminu przedawnienia nie przekraczało dodatkowych - 5 lat".
Dalej na str. 4 uzasadnienia wyroku Sąd wskazał, że wniosek strony o umorzenie postępowania egzekucyjnego z uwagi na przedawnienie zobowiązania podatkowego, prowadzonego na podstawie tytułów wykonawczych z 28 kwietnia 1995 r., wpłynął do Urzędu Skarbowego Warszawa- Mokotów, zanim nastąpiło przedawnienie tego zobowiązania w związku z czym nie mogło dojść do umorzenia postępowania egzekucyjnego.
W kolejnym zdaniu Sąd wskazał, że co prawda Izba Skarbowa wydała swoją decyzję po 25 października 2001 r., jednakże ... "w tym czasie w Sądzie Rejonowym dla W. Wydziale VII Ksiąg Wieczystych znajdowały się już wnioski Urzędu Skarbowego W. ... o zabezpieczenie zaległości podatkowych Spółki z o.o. "B." na należącej do niej nieruchomości"
Następnie podkreślił, że "art. 29 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (j.t. w Dz.U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361), stanowił ,że wpis w księdze wieczystej ma moc wsteczną od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu."
W tym miejscu, aby rozwiać wątpliwości wnioskodawcy, co do długości terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego zabezpieczonego na nieruchomości (hipoteka przymusowa), należy cofnąć się do str. 2 uzasadnienia wyroku, gdzie Sąd przedstawił stanowisko Izby Skarbowej w W., w którym przytoczono treść art. 30 ust. 4 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, wskazując, że "...zobowiązania zabezpieczone hipoteką nie ulegają przedawnieniu".
Mając na uwadze powyższe okoliczności, należy uznać, że uzasadnienie Sądu, zawierało wszelkie niezbędne informacje odnośnie wątpliwości wskazanych przez stronę, dlatego Naczelny Sąd Administracyjny postanowił wniosek strony w oparciu o art. 158 w zw. z art. 193 p.p.s.a. oddalić.