Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Arkadiusz Cudak (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia G. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 14 grudnia 2017 r. sygn. akt I SA/Rz 20/16 w zakresie odmowy przywrócenia terminu w sprawie ze skarg G. K. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 5 listopada 2015 r.: - nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń 2011 r. oraz - nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec 2011 r. postanawia oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z 14 grudnia 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, w sprawie o sygn. akt I SA/Rz 20/16, działając na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.), dalej: p.p.s.a., odmówił przywrócenia na wniosek G. K. (dalej: strona lub skarżący) terminu do wniesienia zażalenia i uzupełnienia braków formalnych zażalenia na postanowienie tego Sądu z 14 marca 2017 r. Przedmiotowe orzeczenie zapadło w następującym stanie faktycznym:
Postanowieniem z 14 marca 2017 r. (k. 265) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił sprzeciw skarżącego od postanowienia referendarza sądowego z 16 stycznia 2017 r. (k. 238), umarzającego postępowanie z wniosku skarżącego z 14 grudnia 2016 r. (k. 199) o przyznanie prawa pomocy, z uwagi na wniesienie tego środka zaskarżenia po upływie przewidzianego prawem terminu.
Pismem z 17 marca 2017 r. (k. 274) skarżący zaskarżył przedmiotowe rozstrzygnięcie w drodze zażalenia. Z uwagi na stwierdzone braki formalne środka zaskarżenia, zarządzeniem z 24 marca 2017 r. (k. 278) skarżący został wezwany do ich uzupełnienia, poprzez podpisanie zażalenia oraz nadesłanie jego odpisu, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia zażalenia. W związku zaś z bezskutecznm upływem wyznaczonego terminu, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie - postanowieniem z 18 lipca 2017 r. (k. 283) - odrzucił powyższe zażalenie, a Naczelny Sąd Administracyjny - postanowieniem z 23 listopada 2017 r., sygn. akt I FZ 291/17 (k. 327), oddalił zażalenie na to postanowienie.
Wraz z zażaleniem na ww. rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji z 18 lipca 2017 r., skarżący zgłosił wniosek o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia na postanowienie z 14 marca 2017 r. (k. 298), podnosząc w jego uzasadnieniu, że wezwanie do uzupełnienia braków formalnych zażalenia nigdy nie dotarło do właściwego adresata, prawdopodobnie na skutek uchybień doręczyciela. W konsekwencji skarżący nie miał możliwości uzupełnienia braków formalnych zażalenia. Dodatkowo strona wskazała, że w podanej przez Sąd pierwszej instancji dacie doręczenia wezwania (7 kwietnia 2017 r.) przebywała poza R.
Po rozpoznaniu przedmiotowego wniosku Sąd pierwszej instancji, postanowieniem z 14 grudnia 2017 r. (k. 339), odmówił jego uwzględnienia. W uzasadnieniu wskazano przede wszystkim, że z uwagi na podniesioną w treści wniosku argumentacje, a także pozostałe okoliczności sprawy, został on rozpoznany jako żądanie przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych zażalenia na postanowienie z 14 marca 2017 r., a nie jako żądanie przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia na to postanowienie. Sąd zauważył bowiem, że zażalenie na postanowienie z 14 marca 2017 r. zostało wniesione z zachowaniem przewidzianego prawem terminu. Odnosząc się zaś do argumentacji przedstawionej na uzasadnienie wniosku Sąd wskazał, że nie stanowiła ona uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu, za okoliczność niewątpliwą uznając fakt doręczenia skarżącemu wezwania do uzupełnienia braków formalnych zażalenia z 17 marca 2017 r. w dniu 7 kwietnia 2017 r. W tym zakresie Sąd odwołał się do treści postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 listopada 2017 r., I FZ 291/17, wydanego po rozpatrzeniu zażalenia skarżącego na postanowienie w przedmiocie odrzucenia sprzeciwu, w którym to strona również kwestionowała fakt otrzymania wezwania z 24 marca 2017 r.