Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Artur Mudrecki po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia R. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 25 marca 2010 r., sygn. akt I Sa/Go 607/09, odmawiające przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu w sprawie ze skargi R. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 9 października 2009 r., nr [...], w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2006 r. postanawia: 1. uchylić zaskarżone postanowienie, 2. przywrócić skarżącemu termin do uiszczenia wpisu od wniesionej skargi.
1. Postanowieniem z dnia 25 marca 2010 r., sygn. akt I Sa/Go 607/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim odmówił R. G. przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu od skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 9 października 2009r.
2. Jak wynika z treści zaskarżonego orzeczenia w dniu 17 lutego 2010 r. R. G. wniósł o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu, składając jednocześnie wniosek o przyznanie mu prawa pomocy przez zwolnienie go od kosztów sądowych - wpisu od skargi. Uzasadniając wniosek wskazał, że uchybił terminowi nie ze swojej winy, a brak tej winy wynika z okoliczności, których nawet przy użyciu największego wysiłku nie był w stanie przezwyciężyć. Od 4 stycznia 2010r. do 12 lutego 2010 r. był chory, a stan jego zdrowia był na tyle zły, że nie pozwolił mu na skonstruowanie i złożenie do Sądu wniosku o przyznanie prawa pomocy w terminie ustawowym, a także na uzyskanie niezbędnych dokumentów potwierdzających zasadność tego wniosku.
3. Na wezwanie Sądu wnioskodawca przedłożył kserokopię dwóch podań o urlop wypoczynkowy złożonych 31 grudnia 2009 r. (na okres od 1 do 31 stycznia 2010 r.) i 1 lutego 2010 r. (na okres od 1 do 12 lutego 2010 r.), oświadczając jednocześnie, że nie posiadał potrzeby ani interesu finansowego domagania się od lekarza wypisania zaświadczenia L4, które byłoby konkurencyjną w stosunku do urlopu podstawą usprawiedliwienia nieobecności w pracy na mniej korzystnych warunkach finansowych.
4. Sąd pierwszej instancji odmawiając przywrócenia terminu stwierdził, że skarżący nie uprawdopodobnił, że nie z własnej winy nie uiścił wpisu w terminie bądź nie złożył wniosku o zwolnienie od tego wpisu. W jego ocenie, nawet infekcja dróg oddechowych, która rozpoczęła się u skarżącego w dniu odebrania przez niego wezwania do uiszczenia wpisu nie była niemożliwą do przezwyciężenia przeszkodą w sporządzeniu wniosku o prawo pomocy. Trudno uznać, aby skarżący był tak ciężko i obłożnie chory (nawet mając wskazania do leżenia), aby nie mógł sporządzić takiego wniosku, skoro mimo - jak sam twierdzi - bardzo ciężkiego stanu zdrowia korzystał z urlopu wypoczynkowego, a nie ze zwolnienia lekarskiego. Sąd podniósł, że wniosek taki mógł także podyktować zamieszkującej z nim żonie, wyrażając przy tym pogląd, że wniosek pod dyktando skarżącego z pewnością by potrafiła napisać.
Sąd zauważył również, że drugi wniosek o udzielenie urlopu wypoczynkowego skarżącemu jego pracodawca otrzymał 1 lutego 2010 r., a zatem w jakiś sposób podanie to zostało pracodawcy doręczone.
5. W zażaleniu na powyższe orzeczenie wniesiono o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Żalący podkreślił, że w dniach od 4 stycznia 2010 r. do 12 lutego był chory a jego stan zdrowia uniemożliwił mu sporządzenie wniosku o przyznanie prawa pomocy. Nie mógł również podyktować treści wniosku, gdyż jego sporządzenie wymagało uprzedniego sprawdzenia szeregu dokumentów.
6. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.