Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz po rozpoznaniu w dniu 14 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia D. Sp. z o.o. z siedzibą w P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 maja 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 3483/17 w przedmiocie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi D. Sp. z o.o. z siedzibą w P. na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 sierpnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług postanawia oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 25 maja 2018 r., na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, ze zm., dalej: p.p.s.a.), odrzucił skargę D. Sp. z o.o. z siedzibą w P. na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 sierpnia 2017 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej.
Sąd pierwszej instancji wskazał, że zarządzeniem 23 października 2017 r. Przewodniczącego Wydziału III Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżąca Spółka, została wezwana do nadesłania dokumentu, z którego wynikałoby upoważnienie osoby, która podpisała skargę do reprezentowania spółki w dacie jej wniesienia. Wskazano, że wymagany dokument należy złożyć w terminie 7 dni od daty doręczenia odpisu zarządzenia pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie zostało odebrane 27 listopada 2017 r., jednak skarżąca nie usunęła w zakreślonym terminie braku formalnego skargi.
W tej sytuacji Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że nienadesłanie dokumentu, z którego wynikałoby upoważnienie osoby, która podpisała skargę do reprezentacji spółki, skutkuje jej odrzuceniem.
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżąca zarzuciła naruszenie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. poprzez nieuzasadnione przyjęcie, że strona wezwana została jedynie do złożenia oryginału lub uwierzytelnionemu odpisu dokumentu, z którego wynikałoby upoważnienie osoby, która podpisała skargę do reprezentacji spółki w dacie wniesienia skargi, podczas gdy faktycznie wezwanie obejmowało również inne aspekty, w tym fiskalne, a które zostały w zakreślonym terminie przez stronę zrealizowane. Do zażalenia skarżąca załączyła aktualny odpis z KRS.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 28 § 1 w zw. z art. 29 p.p.s.a., osoby prawne dokonują czynności w postępowaniu przez organy albo osoby uprawnione do działania w ich imieniu, które mają obowiązek wykazania swojego umocowania dokumentem przy pierwszej czynności. Organy lub osoby uprawnione do działania w imieniu jednostek organizacyjnych muszą udowodnić, że mają prawo do działania za stronę, a przepis art. 29 p.p.s.a. nakazuje, aby udowodnienie umocowania miało formę dokumentu złożonego lub okazanego sądowi przy pierwszej czynności w postępowaniu. Zaniechanie w tym zakresie stanowi brak formalny skargi, podlegający uzupełnieniu w trybie art. 49 § 1 p.p.s.a. i w sytuacji, gdy strona nie uzupełni w tym terminie braków formalnych skargi, Sąd zobowiązany jest do jej odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a.
Dokumentem wykazującym umocowanie do działania w imieniu strony skarżącej jest odpis z Krajowego Rejestru Sądowego, tj. dokument, o przedstawienie którego została wezwana skarżąca Spółka. W zakreślonym przez Sąd terminie, upływającym 4 grudnia 2017 r., skarżąca nie przedstawiła żądanego dokumentu, tym samym nie wykonała wezwania Sądu. Stwierdzić zatem należy, że w związku z nieuzupełnieniem braków formalnych zachodziła podstawa do odrzucenia skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a., o czym prawidłowo orzekł Sąd I instancji. Była zatem z tych względów wystarczająca podstawa do odrzucenia skargi wobec nieuzupełnienia wskazanego wyżej braku.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.