Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), , , po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia M. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 marca 2013 r. sygn. akt I SA/Łd 239/13 w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 30 listopada 2012 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2008 r. postanawia: 1) uchylić zaskarżone postanowienie, 2) przywrócić termin do wniesienia skargi.
Postanowieniem z dnia 27 marca 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 239/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił M. K. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 30 listopada
2012 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2008 r.
Sąd pierwszej instancji wskazał, że decyzja organu odwoławczego wraz z prawidłowym pouczeniem o przysługującym środku zaskarżenia oraz trybie i terminie jego wniesienia została doręczona pełnomocnikowi skarżącego - w osobie doradcy podatkowego P. N. - w dniu 17 grudnia 2012 r. Skargę do WSA w Łodzi na powyższą decyzję pełnomocnik skarżącego nadał listem poleconym w dniu 3 lutego 2013 r., załączając przy tym wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia. W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik wskazał, że decyzję Dyrektora Izby Skarbowej otrzymał 17 grudnia 2012 r., a zatem termin do wniesienia skargi (we wniosku wskazano błędnie: "odwołania") upłynął 16 stycznia 2013 r. Jednocześnie pełnomocnik skarżącego oświadczył, że z powodu choroby (grypy, a następnie powikłań z nią związanych, problemów z ciśnieniem, bardzo wysokiego poziomu cukru), nie mógł w terminie do wniesienia skargi skutecznie zapoznać się z treścią decyzji, tak by sformułować względem niej zarzuty merytoryczne. W związku z tym uchybienie terminu do wniesienia skargi nastąpiło bez jego winy. W konkluzji pełnomocnik stwierdził, że w jego ocenie w sprawie zastosowanie powinny znaleźć normy zawarte w art. 162 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Do wniosku załączył kserokopię zwolnień lekarskich obejmujących okres od 6 grudnia 2012 r. do 1 lutego 2013 r.
WSA w Łodzi uznał, że przedłożone przez pełnomocnika zaświadczenia lekarskie same w sobie nie potwierdzają braku winy w uchybieniu terminowi do wniesienia skargi. W ocenie Sądu nie dowodzą one, że pełnomocnik strony nie miał możliwości dokonania w sposób prawidłowy konkretnej czynności procesowej, a przede wszystkim zlecenia dokonania tej czynności innej osobie. Sąd stwierdził, że wprawdzie przedłożone zaświadczenia wskazują, iż zaistniała przeszkoda do dokonania czynności procesowej w terminie, jednakże dla przywrócenia uchybionego terminu na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej "P.p.s.a.") konieczne jest wykazanie, że przeszkody tej pełnomocnik strony nie mógł przezwyciężyć nawet przy dołożeniu najwyższej - w danych okolicznościach - staranności, czego - w ocenie Sądu - w niniejszej sprawie nie uczyniono.
W zażaleniu na powyższe postanowienie zarzucono Sądowi pierwszej instancji naruszenie art. 86 § 1 P.p.s.a., przez błędne zastosowanie, polegające na uznaniu, że strona z własnej winy uchybiła terminowi do złożenia skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. Z zażaleniem nadesłano zaświadczenie lekarskie z dnia 29 marca 2013 r., w którym wskazano, że zwolnienie lekarskie pełnomocnik strony otrzymał ze względu na zagrożenie zdrowia w przypadku podjęcia pracy w okresie objętym tymże zwolnieniem, a wykonywanie pracy w tym czasie byłoby sprzeczne z zaleceniami lekarskimi. W zażaleniu podniesiono również, że wykonywanie pracy zarobkowej w okresie niezdolności do pracy i wykorzystywanie zwolnienia lekarskiego niezgodnie z jego celem mogłoby doprowadzić do utraty prawa do zasiłku. Jednocześnie pełnomocnik skarżącego wskazał, że podczas choroby nie miał możliwości wyręczenia się osobą trzecią, gdyż pracownicy zatrudnieni w kancelarii, w ramach której prowadzi on swoją działalność, nie dysponują umiejętnościami koniecznymi do sporządzenia i wniesienia skargi do WSA.