Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA : Arkadiusz Cudak (sprawozdawca) po rozpoznaniu w dniu 14 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia PPHU P. P. Spółki z o.o. w Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 11 czerwca 2010 r. sygn. akt III SA/GL 770/09 w zakresie odmowy przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi PPHU P. P. Spółki z o.o. w Z. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 12 maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z 11 czerwca 2010 r., sygn. akt III SA/Gl 770/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odmówił przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi PPHU P. P. Spółki z o.o. w Z., na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 12 maja 2009 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług.
W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że kwestia prawa pomocy w niniejszej sprawie była już rozpoznawana przez Sąd pierwszej i drugiej instancji. Kolejny wniosek o przyznanie prawa pomocy mógł zatem być potraktowany jedynie jako wniosek o uchylenie bądź o zmianę poprzedniego postanowienia wskutek zmiany okoliczności sprawy. Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził jednak, że wniosek ten nie zawierał żadnych nowych okoliczności, które miałyby takie znaczenie dla sprawy, aby przyznanie prawa pomocy w żądanym zakresie było uzasadnione.
Spółka złożyła zażalenie na powyższe postanowienie, wnosząc o jego uchylenie, przywrócenie terminu, zwolnienie z kosztów sądowych i przyjęcie skargi kasacyjnej. W uzasadnieniu zażalenia Strona ponownie przedstawiła swoją sytuację oraz wskazała na postanowienia wydane w innych sprawach, w których prawo pomocy w żądanym zakresie zostało jej przyznane.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Na wstępie należy zauważyć, że kwestia przyznania Spółce prawa pomocy na tle rozpatrywanej sprawy była już przedmiotem postanowień zarówno Wojewódzkiego jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego. W związku z powyższym ponowny wniosek Strony o przyznanie prawa pomocy powinien być rozpoznany i oceniony pod kątem zmiany okoliczności, jakie zaszły od czasu rozpoznania pierwszego wniosku. Oceniając ponowny wniosek Strony należy zgodzić się za Sądem I instancji, że wniosek ten powielał argumentację, jaką zawierał wniosek wcześniejszy. Ta jednak, jak wyżej wspomniano, została już oceniona, zaś ocena zweryfikowana w toku postępowania sądowoadministracyjnego.
Zgodnie z art. 165 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.) postanowienia niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne. Prawidłowo Sąd pierwszej instancji zastosował powyższy przepis, uznając, że w niniejszej sprawie brak jest podstaw do przyznania prawa pomocy, jako że argumentacja wniosku o zmianę tego orzeczenia nie różniła się od poprzedniej, podnoszonej w postępowaniu z wniosku o przyznanie prawa pomocy, i nie wskazywała na żadną zmianę okoliczności, a tym bardziej taką, której waga przemawiałaby za zmianą dotychczasowego rozstrzygnięcia i przyznaniem Stronie prawa pomocy w żądanym zakresie.
Skarżąca również w treści zażalenia nie podniosła jakichkolwiek argumentów wskazujących na taką zmianę okoliczności przyjętych przez Sąd pierwszej instancji za podstawę rozstrzygnięcia z 2 grudnia 2009 r., które uzasadniałyby zmianę tego orzeczenia. Wręcz przeciwnie, jak wynika z akt sprawy, rozpatrywane w niniejszej sprawie zażalenie jest w istocie powtórzeniem treści zażalenia na postanowienie Sądu pierwszej instancji z 2 grudnia 2009 r.
Podnoszona przez Spółkę okoliczność przyznania prawa pomocy w innych sprawach sądowoadministracyjnych nie może sama w sobie stanowić argumentu uzasadniającego podobne rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie. Nie do przyjęcia byłaby bowiem sytuacja, gdyby sąd rozpoznający sprawę, dla zachowania jednolitej linii orzeczniczej, rozstrzygał nie na podstawie akt tej sprawy, a jedynie w oparciu o stanowisko wyrażone w podobnej sprawie przez inny skład orzekający. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając zarzuty zażalenia w oparciu o akta jednej konkretnej sprawy, ocenia pod względem zgodności z prawem jedynie zaskarżone postanowienie.
Zaskarżone postanowienie nie narusza prawa. Zatem nie znajdując podstaw do uwzględnienia zażalenia, należało stosownie do art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzec jak w sentencji.