Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marek Kołaczek po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia W. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lipca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1921/16 odmawiające przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 maja 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1921/16 oddalającego skargę W. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 28 kwietnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku od towarów i usług za lipiec i sierpień 2013 r. oraz luty 2014 r. postanawia oddalić zażalenie.
Będącym przedmiotem zażalenia postanowieniem z dnia 20 lipca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1921/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił skarżącej przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia, wskazanego w sentencji niniejszego orzeczenia, wyroku tego Sądu z dnia 23 maja 2017 r.
Wyjaśniając motywy podjętego rozstrzygnięcia Sąd pierwszej instancji podał, że wskazane przez pełnomocnika strony powody uchybienia terminu do wniesienia wniosku, tj. oczywista omyłka pisarska pracownika kancelarii, wskutek której pismo z wnioskiem o sporządzenia uzasadnienia wyroku nadano na adres WSA w Bydgoszczy, nie mogły być utożsamiane z przeszkodą, której strona nie mogła usunąć nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Tym samym w ocenie Sądu pierwszej instancji pełnomocnik nie wskazał okoliczności, które mogłyby uprawdopodobnić brak winy w uchybieniu terminu.
W zażaleniu, powyższmu rozstrzygnięciu Sądu pierwszej instancji, zarzucono naruszenie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej powoływana również jako "P.p.s.a."), poprzez jego błędne zastosowanie, polegające na uznaniu, że strona skarżąca z własnej winy uchybiła terminowi do złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem. W motywach zażalenia pełnomocnik skarżącej, nie zgodził się z oceną WSA w Warszawie, że strona skarżąca nie wykazała się należytą starannością przy sładaniu wniosku o uzasadnienie wyroku. Jego zdaniem bowiem jedynie w wyniku błędu pracownika sekretariatu doszło do skierowania wniosku o uzasadnienie do niewłaściwego organu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Przed oceną zaskarżonego postanowienia, także przez pryzmat argumentów podnoszonych w zażaleniu przypomnieć trzeba, że zasadą w postępowaniu sądowoadministracyjnym jest bezskuteczność czynności podjętych przez stronę po terminie. Zasada ta nie ma jednak charakteru bezwzględnego, zgodnie bowiem z art. 86 § 1 P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym, bez swojej winy sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 P.p.s.a.). W myśl natomiast art. 87 § 2 P.p.s.a., to na stronie spoczywa obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu.
Brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet niewielkim niedbalstwem. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i może mieć miejsce tylko wtedy, gdy jego uchybienie nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy największym w danych warunkach wysiłku.
W rozpoznawanej sprawie sporne nie było to, że wniosek o uzasadnienie wyroku z dnia 23 maja 2017 r., z powodu błędu pracownika kancelarii, pełnomocnika skarżącej, został skierowany nie do WSA w Warszawie, a do WSA w Bydgoszczy, w wyniku czego do WSA w Warszawie dotarł już po terminie, na dokonanie tej czynności procesowej.
Mając powyższe na uwadze, oraz to, że błędne zaadresowanie koperty, czy też niezweryfikowanie adresu wygenerowanego przez system informatyczny kancelarii jest uchybieniem, które z całą pewnością można zakwalifikować jako niedbalstwo, a za działania pracownika kancelarii ponosi odpowiedzialność pełnomocnik skarżącej, należało zgodzić się z Sądem pierwszej instancji, że pełnomocnik skarżącej nie uprawdopodobnił braku winy w uchybieniu terminu. Wręcz przeciwnie powołał się na okoliczności, które świadczą o tym, że uchybił temu terminowi z własnej winy.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.