Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Krystyna Chustecka po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia S. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 18 września 2012 r., o sygn. akt I SA/Łd 908/12 w przedmiocie odmowy przywrócenie terminu do podpisania skargi w sprawie ze skargi S. J. na interpretację Ministra Finansów z dnia 8 maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania właściwej stawki podatku od towarów i usług dla refakturowania kosztów dostawy postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i umorzyć postępowanie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 18 września 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił S. J. przywrócenia terminu do podpisania skargi wniesionej na interpretację Ministra Finansów z dnia 8 maja 2012 r. Sąd stwierdził, że złożony wniosek skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem strona nie uprawdopodobniła okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu do podpisania skargi. Z treści wniosku strony wynika, że powodem niepodpisania skargi był przypadek, co skarżący sam przyznał, stwierdzając, że pomyłkowo uchybił nałożonemu przez Sąd obowiązkowi.
Na powyższe postanowienie skarżący wniósł zażalenie domagając się uchylenia orzeczenia i potraktowanie, że złożona parafa podpisu stanowi podpisanie skargi.
W uzasadnieniu wskazał, że pomimo tego, że złożył wniosek o przywrócenie terminu do podpisania skargi to nie uchybił temu terminowi, gdyż złożona w dniu 3 września 2012 r. skarga zawierała na każdej stronie podpis w formie skróconej (parafa).
Na poparcie swojego stanowiska skarżący powołał się na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 30 grudnia 1993 r. wydanej w sprawie o sygnaturze akt III CZ 146/93. Wskazał, że z punktu widzenia semantyki podpis oznacza również inicjały - napisane własnoręcznie. Zatem parafa też jest podpisem.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że zarządzeniem z dnia 21 sierpnia 2012 r. skarżący został wezwany przez Sąd I instancji do podpisania skargi wniesionej na interpretację Ministra Finansów z dnia 8 maja 2012 r. W wezwaniu wyznaczono stronie termin 7 dni do podpisania skargi oraz wskazano, że nieuzupełnienie braku spowoduje odrzucenie skargi. W zaskarżonym postanowieniu Sąd I instancji podkreślił, że skarżący mimo wezwania Sądu nie przedłożył podpisanej skargi. Ponadto zdaniem Sądu I instancji strona nie uprawdopodobniła okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu do podpisania skargi.
Tymczasem zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego złożona przez skarżącego skarga nie pozostawiała wątpliwości od jakiego podmiotu pochodzi i na każdej stronie złożonej skargi była parafa strony skarżącej. W piśmiennictwie prezentowane jest zgodne stanowisko, że podpis nie musi być sporządzony czytelnie, powinien być jednak złożony w sposób charakterystyczny dla osoby, która go składa (por. J. Strzebińczyk [w:] E. Gniewek (red.) Kodeks cywilny. Komentarz, Warszawa 2006, s. 211). Stanowisko nawiązuje do wskazanego przez Sąd Najwyższy w uchwale z 30 grudnia 1993 r. (Sygn. III CZP 146/93) poglądu, zgodnie z którym podpis nieczytelny stanowi wyraz woli napisania nazwiska wówczas, gdy podpisujący w taki właśnie sposób pisze swoje nazwisko, składając podpisy na dokumentach. Podzielając przedstawione stanowisko, nie można nie zwrócić uwagi na to, że podpisanie się w sposób nieczytelny, niemniej jednak typowy i charakterystyczny dla danej osoby, w dostateczny sposób indywidualizuje podpisującego (patrz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 lutego 2009 r., sygn. akt II OSK 143/08). Nie jest zatem uprawnione w przedstawionym stanie rzeczy twierdzenie, że skarga nie zawierała podpisu.
W konsekwencji powyższego, brak było podstaw do wzywania strony postępowania (zarządzenie Sądu z dnia 21 sierpnia 2012 r.) do usunięcia braku skargi poprzez złożenie na niej podpisu. Ponadto mimo tego, że skarżący złożył do Sądu I instancji wniosek o przywrócenie terminu do podpisania skargi we wniesionym zażaleniu na zaskarżone postanowienie wskazał, że nie doszło do uchybienia temu terminowi. Strona jednocześnie wniosła o potraktowania parafy jako podpisu. Zdaniem NSA złożona przez skarżącego skarga winna być rozpoznana.
Reasumując biorąc pod uwagę, że nie doszło do uchybienia terminu do podpisania skargi, a wzywanie przez Sąd I instancji skarżącego do podpisania skargi było bezprzedmiotowe NSA uchylił zaskarżone postanowienia i umorzył postępowanie na podstawie art. 189 w związku z 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.) dalej: P.p.s.a.