Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za IV kwartał 2010 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski, po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia G. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 listopada 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 1112/15 w sprawie ze skargi G. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 18 lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za IV kwartał 2010 r. postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Pełnomocnik procesowy
Koszty postępowania
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie

Postanowieniem z 23 listopada 2017 r., III SA/Wa 1112/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie utrzymał w mocy postanowienie referendarza sądowego z 17 października 2017 r. w przedmiocie przyznania kosztów nieopłaconej pomocy prawnej.

W zażaleniu na to postanowienie pełnomocnik z urzędu reprezentująca skarżącego G. S. wniosła o jego zmianę, poprzez "przyznanie na rzecz Adwokata E. K. tytułem nieopłaconej pomocy prawnej kwoty 600 zł powiększonej o należny podatek VAT".

Naczelny Sąd Administracyjny zauważa w związku z powyższym, że art. 260 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Ppsa) został znowelizowany na mocy art. 1 pkt 73 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2015 poz. 658). Z jej art. 2 wynika zaś, że w przypadku, gdy jak w niniejszej sprawie skarga została wniesiona (7 kwietnia 2015 r.) przed wejściem w życie noweli (15 sierpnia 2015 r.), ww. art. 260 Ppsa należy stosować w brzmieniu sprzed nowelizacji. Na tę okoliczność zwrócił zresztą uwagę Sąd pierwszej instancji.

Mimo to formuła rozstrzygnięcia przyjęta w zaskarżonym postanowieniu nie koresponduje ze znajdującym zastosowanie w sprawie przepisie prawa. Zgodnie bowiem z ww. art. 260 Ppsa zdanie pierwsze, w brzmieniu sprzed 15 sierpnia 2015 r., w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Sąd pierwszej instancji utrzymał więc w mocy postanowienie referendarza sądowego, podczas gdy powinien był merytorycznie rozstrzygnąć w sentencji o żądaniu strony (por. podobnie post. NSA z 18.12.2017 r., II FZ 733/17, CBOSA).

Jedynie na marginesie w tym stanie rzeczy Sąd odwoławczy zwraca uwagę, że blisko ośmiokrotne obniżenie minimalnego przecież wynagrodzenia pełnomocnika z urzędu w przedmiotowej sprawie, może nasuwać zastrzeżenia z perspektywy konstytucyjnej zasady proporcjonalności, zważywszy już tylko na jego udział w rozprawie przed Sądem pierwszej instancji.

W tym stanie rzeczy należało orzec jak w sentencji, na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 2 Ppsa.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Pełnomocnik procesowy
Koszty postępowania
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej