Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dariusz Dudra (spr.) Sędzia NSA Zofia Przegalińska Sędzia del. WSA Stefan Kowalczyk po rozpoznaniu w dniu 14 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi P. S.A. z siedzibą w K. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 listopada 2014 r., sygn. akt I GSK 1166/13 oddalającego skargę kasacyjną P. S.A. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 kwietnia 2013 r. sygn. akt III SA/Po 258/13 w sprawie ze skargi P. S.A. w K. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego postanawia: 1. odrzucić skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku; 2. zwrócić P. S.A. z siedzibą w K. wpis od skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku w wysokości 200 (dwieście) zł.
Wyrokiem z dnia 6 listopada 2014 r., sygn. akt I GSK 1166/13, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718), zwanej dalej: p.p.s.a., oddalił skargę kasacyjną P. S.A. w K. (dalej: skarżąca lub spółka) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Po 258/13 w sprawie ze skargi spółki na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego.
W piśmie z dnia 2 września 2016 r. skarżąca, działając na podstawie art. 285a § 3 w zw. z § 1 p.p.s.a., wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem wskazanego wyżej wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W ocenie skarżącej doszło do rażącego naruszenia norm prawa Unii Europejskiej, tj.:
a) art. 1 lit. b dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG (dalej: Dyrektywa 2008/118/WE) oraz art. 20 dyrektywy Rady 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych (dalej: Dyrektywa 92/83/EWG), polegające na przyjęciu, że w rozumieniu ww. przepisów wyrobem akcyzowym jest wyłącznie alkohol etylowy objęty pozycjami CN 2207, 2208, 2204, 2205 i 2206 oraz napoje zawierające rozcieńczony lub nierozcieńczony alkohol etylowy, podczas gdy zgodnie z tymi przepisami wyrobem akcyzowym jest również alkohol etylowy o kodzie CN 2207 lub 2208 zawarty w wyrobach niebędących napojami spirytusowymi (niebędących wyrobami akcyzowymi) o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% obj.;
b) art. 1 lit. b, art. 7 ust. 1 i ust. 2, art. 15 ust. 2 i art. 17 ust. 1 Dyrektywy 2008/118/WE, art. 20 Dyrektywy 92/83/EWG poprzez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że alkohol etylowy stanowiący składnik wyrobu nieakcyzowego nie może zostać objęty procedurą zawieszenia poboru akcyzy (tj. odebrany lub wysłany w tej procedurze oraz objęty tą procedurą w składzie podatkowym), podczas gdy z tych przepisów jednoznacznie wynika, że procedura zawieszenia poboru ma zastosowanie do alkoholu etylowego (wyrobu akcyzowego) zawartego w wyrobie nieakcyzowym;
c) uchybienie obowiązkowi zwrócenia się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z pytaniem prejudycjalnym zgodnie z art. 267 akapit trzeci Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w zakresie rozstrzygnięcia na gruncie prawa unijnego co do możliwości objęcia alkoholu etylowego zawartego w wyrobie nieakcyzowym procedurą zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami Dyrektywy 2008/118/WE;
d) art. 4 ust. 3 zd. drugie Traktatu o Unii Europejskiej (wersje skonsolidowane Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Dz.Urz.UE.C.115 z 9 maja 2008 r. str. 1), polegające na niedokonaniu przez NSA prowspólnotowej wykładni przepisów krajowych, co spowodowało niezgodność orzeczenia z prawem.