Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Mleczko-Jabłońska po rozpoznaniu w dniu 14 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej wniosku Zarządu Województwa Małopolskiego o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 23 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Kr 82/18 w sprawie ze skargi Gminy Świątniki Górne na rozstrzygnięcie Zarządu Województwa Małopolskiego z dnia 22 listopada 2017 r. nr FE-III.432.1.977.2017 w przedmiocie negatywnej oceny projektu postanawia: przywrócić termin do wniesienia skargi kasacyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 23 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Kr 82/18, w sprawie ze skargi Gminy Świątniki Górne uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie Zarządu Województwa Małopolskiego z dnia 22 listopada 2017 r. w przedmiocie negatywnej oceny projektu.
Oceniając dopuszczalność skargi w tej sprawie, Sąd I instancji wskazał, że ustawa z 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1460 ze zm.; dalej: ustawa wdrożeniowa) w art. 38 wyróżnia dwa tryby wyboru projektów do dofinansowania: konkursowy i pozakonkursowy. Ten ostatni zastosowany został względem projektu skarżącej. Sąd zauważył, że ustawa wdrożeniowa nie przewiduje dla trybu pozakonkursowego procedury odwoławczej, a § 34 Regulaminu przygotowania i oceny projektów realizowanych w trybie pozakonkursowym, odwołując się a contrario do treści art. 53 cyt. ustawy, stanowi, że w przypadku negatywnej oceny projektu znajdującego się w Wykazie projektów zidentyfikowanych przez Instytucję Zarządzającą RPO WM w ramach trybu pozakonkursowego, wnioskodawcy nie przysługują środki odwoławcze. Do zaskarżonego rozstrzygnięcia nie stosuje się także, na mocy art. 50 ww. ustawy, przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.
Zdaniem Sądu I instancji, informację Instytucji Zarządzającej o negatywnej ocenie projektu w ramach trybu pozakonkursowego należy zaliczyć do wymienionych w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302; dalej: p.p.s.a.) innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw. Zaskarżone rozstrzygnięcie ma bowiem charakter władczy (jednostronnie kształtuje sytuację prawną skarżącej gminy w postępowaniu o dofinansowanie jej projektu), pochodzi od organu administracji publicznej w granicach jego kompetencji oraz dotyczy uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisów prawa.
Jakkolwiek żaden przepis ustawy wdrożeniowej nie przyznaje stronie uprawnienia do uzyskania dofinansowania, niemniej jednak przez to, że przewiduje taką możliwość, należy przyjąć, że uprawnienie do uzyskania dofinansowania wynika pośrednio z przepisów ww. ustawy.
Zgodnie z art. 37 ustawy wdrożeniowej, podmiot ubiegający się o dofinansowanie ma prawo do oceny jego wniosku w procedurze gwarantującej przejrzystość, rzetelność i bezstronność wyboru projektu. W świetle cyt. ustawy odnośnie do trybu konkursowego takimi gwarancjami są protest i skarga do sądu administracyjnego. Natomiast w odniesieniu do trybu pozakonkursowego, biorąc pod uwagę konstytucyjne prawo do sądu, WSA uznał, że gwarancją taką będzie dopuszczalność drogi sądowej na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.