Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 maja 2018 r., sygn. akt V SA/Wa 640/18 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi A. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na czynność Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy w przedmiocie udzielenia dotacji dla przedszkola niepublicznego postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 30 maja 2018 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę skargi A. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na czynność Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy w przedmiocie udzielenia dotacji dla przedszkola niepublicznego.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że A. Sp. z o.o. z siedzibą w W. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na czynności administracyjne podejmowane przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy dotyczące: 1) braku właściwego ustalenia i poinformowania Skarżącego o wysokości stawek dotacji dla Z." w W. w latach 2009-2010 wyliczonych zgodnie z art. 90 ust. 2b ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2017 r. poz. 2198 z późn. zm. dalej jako u.s.o.); 2) niewskazaniu prawidłowego sposobu ustalenia wysokości stawek dotacji poszczególnych latach; 3) wadliwym ustaleniu wysokości stawek dotacji w poszczególnych latach zgodnie z art. 90 ust. 2b ww. ustawy.
W odpowiedzi na skargę pełnomocnik organu wniósł o odrzucenie skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a. w związku z brakiem zachowania terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa, o którym mowa w art. 52 § 3 p.p.s.a., a w konsekwencji wniesieniem skargi z naruszeniem terminu przewidzianego w p.p.s.a., ewentualnie o oddalenie skargi jako bezzasadnej.
Sąd I instancji wskazał, że wezwanie do usunięcia naruszenia prawa nastąpiło w 2017 r., a skarga dotyczy czynności ustalenia kwoty dotacji w latach 2009-2010 zasadne zatem było odrzucenie skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 6.
A. Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie wniosła skargę kasacyjną zaskarżając w całości postanowienie Sądu I instancji zarzucając mu naruszenie prawa materialnego przez niezastosowanie art. 90 ust. 11 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tj. Dz. U. z 2017 r. poz. 2198) tj. przepis dodany ustawy z dnia 23 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty (Dz. U. Z 2016 r. poz. 1010) i obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2018 r.) tj. zarzutu naruszenia art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej: p.p.s.a.) w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit a) p.p.s.a. w zw. z art. 90 ust 11 ustawy o systemie oświaty wprowadzonym ustawą z dnia 23 czerwca 2016 r.
Podnosząc te zarzuty Spółka wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie oraz zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 183 § 1 zd. pierwsze p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania, która w niniejszej sprawie nie występuje.
Odnosząc się do podniesionych w skardze kasacyjnej zarzutów, należy wskazać, że zmierzają one de facto do podważenia stanowiska Sądu I instancji o konieczności terminowości wniesienia przez stronę wezwania do usunięcia naruszenia prawa.