Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia S. Sp. z o.o. w likwidacji w upadłości w T. na postanowienie w zakresie zwrotu kosztów postępowania zawarte w punkcie 2 wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 16 października 2018 r., sygn. akt I SA/Rz 301/18 w sprawie ze skargi S. Sp. z o.o. w likwidacji w upadłości w T. na decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie z dnia [...] lutego 2018 r.: nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania od decyzji w przedmiocie określenia kwoty długu celnego postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 16 października 2018 r., sygn. akt I SA/Rz 301/18 w sprawie ze skargi S. Sp. z o.o. w likwidacji w upadłości w T. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie z dnia [...] lutego 2018 r.: nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania w pkt 1 uchylił zaskarżone decyzje, w pkt 2 zasądził od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie na rzecz skarżącego S. Sp. z o.o. w likwidacji w upadłości w T. kwotę 340 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W uzasadnieniu wyroku w odniesieniu do kosztów Sąd ten wskazał, że orzekł o nich po myśli art. 200 i art. 205 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm., dalej: p.p.s.a.).
Z uwagi jednak na fakt wniesienia skarg w wielu sprawach tożsamych, co do okoliczności faktycznych i prawnych, przez co wymagających mniejszego nakładu pracy - na co wskazują tożsame, co do treści skargi oraz kontrolowane decyzje - a także mając na względzie korzystanie przez skarżącego z częściowego prawa pomocy, przez co koszty postępowania sądowego w dużej mierze ponosił będzie Skarb Państwa, Sąd postanowił na podstawie art. 206 p.p.s.a. przyznać pełnomocnikowi Syndyka wynagrodzenie w wysokości połowy należnej opłaty w każdej sprawie, tj. 240 zł zamiast 480 zł, w oparciu o § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800). Na zasądzone koszty złożyła się ponadto opłata sądowa w wysokości 100 zł uiszczona tytułem wpisu od skargi.
W zażaleniu na powyższe postanowienie, zawarte w pkt II wyroku skarżąca wskazała, że doszło do naruszenia przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego postanowienia, a mianowicie:
a) art. 200 p.p.s.a. poprzez jego niezastosowanie polegające na braku przyznania skarżącemu pełnych kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw;
b) art. 206 p.p.s.a. poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie polegające na przyjęciu, iż w niniejszej sprawie miał miejsce uzasadniony przypadek umożliwiający odstąpienie od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania w części, podczas gdy takie przesłanki nie zaistniały;
c) § 15 ust. 1 - 3 w zw. z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie poprzez jego niezastosowanie polegające na zasądzeniu tytułem zastępstwa procesowego kwoty w wysokości 240 zł zamiast stawki minimalne, tj. 480 zł.
Biorąc pod uwagę powyższe wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i orzeczenie o kosztach zgodnie z normami przepisanymi oraz zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania za II instancję w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 199 p.p.s.a. strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Zgodnie z art. 200 p.p.s.a. w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. W myśl zaś art. 205 § 2 p.p.s.a. do niezbędnych kosztów postępowania strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego zalicza się ich wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.