Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Kowalik-Grzanka po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia M. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2018 r. sygn. akt VIII SA/Wa 885/16 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w W. z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego w pomniejszonej wysokości postanawia: oddalić zażalenie.
Pismem z 19 października 2016 r. M. S. (dalej także: "skarżący"), wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (dalej także: "WSA") za pośrednictwem organu skargę na decyzję Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w W. Nr [...] z dnia [...] września 2016 r. w przedmiocie płatności bezpośrednich.
Pismem z 27 lutego 2017 r. WSA, wykonując zarządzenie Przewodniczącego Wydziału z 23 lutego 2017 r., wezwał skarżącego do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi. Powyższe wezwanie WSA doręczone zostało skarżącemu 2 marca 2017 r.
Postanowieniem z 22 listopada 2017 r. sygn. akt II GZ 810/17 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie skarżącego złożone na ww. zarządzenie.
Pismem z 10 sierpnia 2018 r. Sąd, wykonując zarządzenie Przewodniczącego Wydziału z 9 sierpnia 2018 r., wezwał skarżącego do wykonania zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z 23 lutego 2017 r. dotyczącego uiszczenia wpisu sądowego od skargi, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi. Powyższe wezwanie Sądu prawidłowo doręczono skarżącemu
21 sierpnia 2018 r.
Po sprawdzeniu w rejestrze opłat sądowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie stwierdzono, że skarżący nie uiścił należnego wpisu od skargi.
Postanowieniem z 7 grudnia 2018 r. WSA odrzucił skargę z 19 października 2016 r. W uzasadnieniu WSA wskazał, że skarga wniesiona w przedmiotowej sprawie podlegała opłacie sądowej, którą strona na wezwanie sądu winna była opłacić. Wezwanie do uiszczenia wpisu zostało prawidłowo doręczone, a skarżący w zakreślonym terminie nie uiścił wpisu sądowego.
Pismem z 31 grudnia 2018 r. skarżący wniósł zażalenie na powyższe zarządzenie wnosząc o jego uchylenie lub uzupełnienie oraz o zwrot kosztów.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Na mocy art. 194 § 1 pkt. 1a w zw. z 220 § 3 p.p.s.a. zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia, których przedmiotem jest odrzucenie skargi z uwagi na nieuiszczenie należnego wpisu, pomimo wezwania do jego uiszczenia.
Zgodnie z art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm., dalej także "p.p.s.a."), strony ponoszą koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie, chyba, że przepis szczególny stanowi inaczej. Przez koszty postępowania należy rozumieć między innymi koszty sądowe. Zalicza się do nich wpis sądowy, którego uiszczenie jest obowiązkiem strony wynikającym z art. 230 p.p.s.a.
Zgodnie z tym przepisem, od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis stosunkowy lub stały. Pismami tymi są: skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania. Z § 2 ust. 3 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych pobieranych w sprawach sądowoadministracyjnych (Dz. U. Nr 221, poz, 2192 z późn. zm.) wynika, że wpis stały w sprawach skarg, nieobjętych wpisem stosunkowym, z zakresu rolnictwa i leśnictwa wynosi 200 zł.
Stosownie do treści art. 220 § 1 p.p.s.a., sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata.
W rozpoznawanej sprawie skarżącemu nie przysługuje ustawowe zwolnienie od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, a kwotę, do której uiszczenia został wezwany, określono w prawidłowej wysokości zgodnie z § 2 ust. 3 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. W związku z powyższym Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że postanowienie WSA z 7 grudnia 2018 r. nie narusza prawa.
Z uwagi na powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 194 § 1 pkt. 1a w zw. z art. 220 § 3 oraz art. 197 § 1 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.