Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zajda Sędzia NSA Hanna Kamińska Sędzia del. WSA Cezary Kosterna (spr.) po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości na postanowienie w zakresie zwrotu kosztów postępowania sądowego zawarte w punkcie 2. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 lutego 2019 r. sygn. akt V SA/Wa 1694/18 w sprawie ze skargi Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia [...] sierpnia 2018 r., nr [...] w przedmiocie określenia wysokości kosztów egzekucyjnych postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 4 lutego 2019 r, sygn. akt V SA/Wa 1694/187 uchylił postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z [...] sierpnia 2018 r. nr [...] oraz utrzymane tym postanowieniem w mocy postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z [...] czerwca 2018 r. w przedmiocie określenia wysokości kosztów egzekucyjnych. Zasądził od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości 597 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości wniosła zażalenie na zawarte w wyroku postanowienie w przedmiocie kosztów. Zarzuciła, że sąd powinien zasądzić tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego 3 020 zł, to jest na podstawie § 14 ust. 1 pkt 1 lit. a Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 265, dalej: rozporządzenie o kosztach zastępstwa). PARP nie wniósł odpowiedzi na skargę kasacyjną.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione .
Sąd I instancji zasądzając zwrot kosztów postepowania powołał się jedynie na przepis art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm., dalej: ppsa), co utrudnia ocenę prawidłowości orzeczenia o kosztach. Jednak biorąc pod uwagę, że skarżący poniósł koszty w wysokości wpisu od skargi (100 zł) oraz wynagrodzenia radcy prawnego i koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa (17 zł), to należy uznać, ze z tytułu wynagrodzenia radcy prawnego przyznano 480 zł. Przyznanie zwrotu kosztów z tytułu wynagrodzenia radcy prawnego na podstawie § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia o kosztach zastępstwa było zasadne. Przedmiotem sprawy było postanowienie określające wysokość kosztów egzekucyjnych, a nie należność pieniężna, jak twierdzi skarżący. Należy przy tym dodać, że istota rozstrzygnięcia sądu I instancji nie dotyczy tego, czy określono koszty postępowania egzekucyjnego w sytuacji, gdy ono w ogóle nie powinno zostać określone. Od skargi został prawidłowo pobrany wpis stały, a nie stosunkowy, zależny od wysokości należności pieniężnej objętej zaskarżonym aktem. Wpis ten został pobrany zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.) To, że w postanowieniu tym określono wysokość kosztów egzekucyjnych w określonej kwocie nie powoduje, że przedmiotowa skarga przestaje być skargą na postanowienie wydane w postępowaniu egzekucyjnym. Skoro przedmiotem sprawy była skarga na ostanowienie w przedmiocie kosztów egzekucyjnych w sprawie należy zastosować stawki za zastępstwo "w innej sprawie" w wysokości 480 zł, zgodnie z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia w sprawie kosztów. Tym samym prawidłowo zasądzono kwotę 597 zł, na którą złożyły się uiszczony wpis od skargi w wysokości 100 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w wysokości 480 zł i opłata skarbowa od pełnomocnictwa -17 zł. Brak jest podstaw, żeby podzielić pogląd skarżącego, iż w sprawie powinien mieć zastosowanie § 14 ust. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia w sprawie kosztów, dotyczący stawek minimalnych w sprawie, której przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna. Jak wspomniano wyżej, sprawa dotyczyła skargi na postanowienie organu egzekucyjnego w przedmiocie kosztów egzekucyjnych, tym samym nie należy do kategorii "której przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna".
Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ppsa należało zażalenie oddalić.