Zażalenie na postanowienie WSA w Bydgoszczy w sprawie ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy nr [...] w przedmiocie skargi na czynność egzekucyjną
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Barbara Mleczko-Jabłońska po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia I. C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 26 marca 2019 r., sygn. akt I SA/Bd 252/18 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi I. C. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie skargi na czynność egzekucyjną postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie strona 1/2

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 26 marca 2019 r., sygn. akt I SA/Bd 252/18, odmówił I. C. przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku tego sądu z dnia 10 lipca 2018 r. w sprawie ze skargi I. C. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z [...] stycznia 2018 r. w przedmiocie oddalenia skargi na czynność egzekucyjną.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że wyrok oddalający skargę na ww. postanowienie wysłano na adres kancelarii pełnomocnika skarżącego. Przesyłka została dwukrotnie awizowana - 13 i 21 września 2018 r., po czym w dniu 1 października 2018 r. została zwrócona do nadawcy.

Pismem z 6 lutego 2019 r. pełnomocnik skarżącego wniósł o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej. W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 30 stycznia 2019 r. otrzymał pismo z informacją o prawomocności postanowienia Sądu przyznającego mu wynagrodzenie z tytułu pomocy prawnej udzielonej z urzędu w przedmiotowej sprawie. Następnie, 31 stycznia 2019 r. zapoznał się z aktami sprawy w siedzibie WSA w Bydgoszczy, skąd powziął wiedzę co do nieskutecznego doręczenia na jego adres wyroku wraz z uzasadnieniem. Dodał, że pod tym samym adresem mają swoją siedzibę dwie inne kancelarie prawne, co oznacza, że mogło dojść do omyłkowego zaadresowania awizo; skrzynka na listy znajduje się w ogólnodostępnym miejscu. Wskazał, że zdarzały się już różnego rodzaju błędy w doręczeniach, co było zgłaszane w urzędzie pocztowym. Zdaniem pełnomocnika skarżącego, w tym przypadku również musiała mieć miejsce pomyłka w doręczeniu, ponieważ w terminie odbioru przedmiotowej przesyłki, pełnomocnik odbierał w urzędzie pocztowym inną korespondencję, zaś wyrok w tej sprawie nie został mu na poczcie wydany. Wobec tego, uchybienie terminu do złożenia skargi kasacyjnej nastąpiło bez jego winy.

Wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej, pełnomocnik skarżącego dokonał spóźnionej czynności.

Zdaniem WSA, skarżący nie wypełnił obowiązku uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu. Z akt sprawy wynika bowiem, że sporna przesyłka została prawidłowo awizowana, po czym zwrócono ją do nadawcy ze skutkiem doręczenia na dzień 27 września 2018 r.

W ocenie Sądu, samo zaprzeczenie prawidłowości doręczenia wskazanej korespondencji poprzez wskazanie na możliwość omyłkowego zaadresowania awiza, nie jest wystarczające w kontekście przepisu art. 87 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.; dalej: p.p.s.a.). Pełnomocnik skarżącego w żaden sposób nie uprawdopodobnił faktu, że w przeszłości zgłaszał na poczcie uchybienia w pracy listonosza lub placówki pocztowej, ani też nie przedłożył żadnych dokumentów na uprawdopodobnienie okoliczności uchybienia w pracy listonosza w tej konkretnej sprawie, co czyni jego twierdzenia w tym zakresie gołosłownymi.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył skarżący, wnosząc o jego uchylenie i przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej. Zarzucił naruszenie art. 87 § 2 p.p.s.a. W uzasadnieniu zażalenia wskazano, że pełnomocnik do wniosku o przywrócenie terminu załączył poświadczone za zgodność z oryginałem kserokopie nieprawidłowo wypełnionych awiz. Sąd I instancji nie odniósł się jednak do tych dowodów.

Strona 1/2