Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia M. F. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 8 października 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 600/18 w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi M. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia [...] czerwca 2018 r., nr [...] w przedmiocie określenia należności z tytułu dotacji wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem, podlegającej zwrotowi do budżetu miasta postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi postanowieniem z 8 października 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 600/18, na podstawie art. 86 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm. dalej: p.p.s.a.) odmówił M. F. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z [...] czerwca 2018 r. w przedmiocie określenia kwoty dotacji pobranej w 2013 r. i wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem, podlegającej zwrotowi wraz z odsetkami.
W motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że skarżąca 31 sierpnia 2018 r. wraz ze skargą złożyła wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia wskazując, że uzyskała wiedzę o wydaniu zaskarżonej decyzji dopiero w 24 sierpnia 2018 r., w następstwie osobistego kontaktu z SKO w Łodzi. Podkreśliła, że nie otrzymała zawiadomień o doręczeniu przesyłki, tj. zarówno pierwotnego, jak i powtórnego awiza, co oznacza, że zaskarżona decyzja nie została jej faktycznie doręczona.
Zdaniem strony uchybienie terminu do wniesienia skargi nastąpiło bez winy skarżącej, co czyni wniosek o przywrócenie terminu całkowicie uzasadnionym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że skarżąca nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminu. Doręczenia decyzji organu I instancji dokonano skutecznie w trybie art. 44 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm., dalej: k.p.a.).
Zaskarżoną decyzję doręczono stronie skarżącej na podany przez nią adres w trybie tzw. fikcji doręczenia (dwukrotne awizo) 26 czerwca 2018 r. Przesyłkę zawierającą powyższą decyzję awizowano po raz pierwszy 12 czerwca 2018 r. i złożono ją na okres 7 dni w placówce pocztowej - Agencji Pocztowej ul. Sitowie 8. Zawiadomienie o próbie doręczenia umieszczono w oddawczej skrzynce pocztowej. 20 czerwca 2018 r. przesyłkę tę awizowano powtórnie, a następnie 27 czerwca 2018 r. zwrócono przesyłkę nadawcy z adnotacją "zwrot, nie podjęto w terminie".
Skoro zatem strona skarżąca nie odebrała przesyłki we wskazanym terminie, należało uznać ją za doręczoną z upływem ostatniego dnia czternastodniowego terminu, liczonego od daty pierwszego awiza, tj. z dniem 26 czerwca 2018 r.
Sąd nie znalazł argumentów, które pozwoliłyby skutecznie podważyć instytucję tzw. doręczenia zastępczego. Z danych umieszczonych na kopercie i zwrotnym potwierdzeniu odbioru przesyłki, znajdującym się w aktach administracyjnych sprawy, jednoznacznie wynika, że przesyłka zawierająca zaskarżoną decyzję została wysłana na adres strony i była dwukrotnie awizowana przez operatora pocztowego, tj. 12 czerwca 2018 r. i 20 czerwca 2018 r., o czym doręczyciel poinformował stronę poprzez dwukrotne pozostawienie zawiadomień w skrzynce oddawczej adresata. Przedstawione natomiast we wniosku o przywrócenie terminu okoliczności, że skarżąca nie otrzymała ani pierwszego, ani powtórnego awiza o pozostawieniu przesyłki w placówce pocztowej, nie zostały skutecznie uprawdopodobnione.