Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Dariusz Dudra po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia W. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 września 2018 r., sygn. akt V SA/Wa 696/18 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi W. R. na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie określenia przypadającej do zwrotu kwoty dofinansowania z udziałem środków z budżetu Unii Europejskiej postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 18 września 2018 r., sygn. akt V SA/Wa 696/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił W. R. (dalej: skarżąca) wstrzymania wykonania decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty dofinansowania przypadającej do zwrotu.
Przedstawiając stan sprawy Sąd I instancji wskazał, że skarżąca w skardze na opisana powyżej decyzję zawarła wniosek o wstrzymanie jej wykonania. Uzasadniając wniosek podała, iż główną przesłanką przemawiającą za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji jest jej trudna sytuacja finansowa, która nie pozwala na wpłatę, bez uszczerbku i niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody, kwoty orzeczonej zaskarżoną decyzją. Skarżąca pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym wraz z mężem i trójką dzieci, które pozostają na jej utrzymaniu. Prowadząc działalność gospodarczą skarżąca posiada zobowiązania wobec różnego rodzaju podmiotów a to związanych z zakupem materiałów, sprzętu itp. Każdego miesiąca ponosi koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, jak np. wynagrodzenia, podatki, ZUS, opłaty za media, techniczne naprawy sprzętu, zakupy paliwa, koszty kredytów itp. Zdaniem skarżącej, są to oczywiste koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, które nie wymagają uzasadnienia a ich ponoszenie jest warunkiem koniecznym do zapewnienia rozwoju firmy, jej płynności finansowej umożliwiające jej istnienie na rynku.
Skarżąca podniosła, że w chwili obecnej posiada zaległości z tytułu opłacania składek ZUS. Zaległość wobec ZUS jest tak znaczna, że ww. organ wszczął wobec niej postępowanie sądowe o zakaz prowadzenia działalności gospodarczej. W chwili obecnej organ wyraził zgodę na rozłożenie na raty płatności powstałych zaległości, pod warunkiem uregulowania bieżących składek. Strony są na etapie rozmów co do systemu ratalnego spłat ww. zobowiązania.
Skarżąca wskazała, że jej problemy finansowe m.in. z ZUS i US wynikają z nieuzasadnionych decyzji organów samorządowych (Gmina K. i Gmina B.), które wstrzymały jej wypłatę dotacji oświatowych. Skarżąca dochodzi ww. zaległości w odrębnych postępowaniach sądowych, przy czym wszelkie jej czynności są opóźnione właśnie ze względu na trudną sytuację finansową skarżącej i brak możliwości uiszczenia znacznych opłat od pozwów.
Skarżąca zwróciła uwagę, że przychód który osiągnęła z prowadzenia działalności gospodarczej w okresie od 01.01.2016 r. do 31.12.2016 r. jest ujemny, co oznacza stratę z prowadzonej działalności gospodarczej. W tej sytuacji oczywistym jest, że nie pokrywa on wydatków poniesionych przez nią za ten okres, wręcz przeciwnie zamyka się ujemnym bilansem. Analogicznie sytuacja przedstawiała się w roku 2015 r. Skarżąca wskazała ponadto, iż nie była również w stanie poczynić oszczędności na przyszłe, ewentualne koszty związane przykładowo z niniejszym postępowaniem o zwrot kwot przyznanych środków finansowych. Dodatkowo skarżąca nadmieniła, że jej sytuacja finansowa i ciążące na niej zobowiązania, zarówno wobec dostawców, jak również pożyczkodawców nie pozwalają na ubieganie się przez nią o kolejny kredyt czy pożyczkę z przeznaczeniem na zwrot dochodzonej przez Ministra kwoty. Skarżąca podała, iż posiada również zobowiązania wobec Urzędu Skarbowego w Lublinie z tytułu prowadzonej przeciwko niej egzekucji administracyjnej. Wskazała też, iż co prawda, posiada nieruchomość rolną o pow. 3,04 ha, jednakże jest ona obciążona pierwszeństwem spłaty kredytu i hipoteką. Z uwagi na obciążenia ww. nieruchomości, skarżąca nie może również dokonać ich sprzedaży i uzyskać z tego tytułu środków m.in. na zwrot kwoty, o której mowa w zaskarżonej decyzji.