Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Hanna Kamińska po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 sierpnia 2018 r. sygn. akt V SA/Wa 886/18 w przedmiocie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] marca 2018 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem w dnia 1 sierpnia 2018 r., sygn. akt V SA/Wa 886/18 odrzucił skargę [...] na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 14 marca 2018 r. Nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego
Skarżący zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału V WSA w Warszawie z 28 maja 2018 r. został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi poprzez podanie wartości przedmiotu zaskarżenia.
Wezwanie zostało skutecznie doręczone 8 czerwca 2018 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru - k. 19 akt sądowych). Odbiór korespondencji pokwitował dorosły domownik [...], ojciec Skarżącego. W zakreślonym terminie braki formalne skargi nie zostały usunięte.
[...]wniósł zażalenie na powyższe postanowienie domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy WSA w Warszawie celem merytorycznego rozpoznania sprawy.
W uzasadnieniu autor zażalenia wskazał, że brak wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia nie stanowi braku formalnego pisma procesowego, gdyż w sprawie przedmiotem zaskarżenia była cała kwota należności celnych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
W pierwszej kolejności pokreślenia wymaga, że odrzucenie skargi z powodu nieuzupełnienia braków formalnych pisma w postępowaniu sądowoadministracyjnm jakim jest skarga ma miejsce wówczas, gdy nie usunięto w wyznaczonym terminie tych braków, mimo prawidłowego wezwania do ich usunięcia, o czym stanowi art. 49 § 1 oraz art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. dalej: p.p.s.a.). Braki skargi w rozumieniu tego przepisu powinny być istotne, to znaczy takie, których nieusunięcie uniemożliwi nadanie sprawie dalszego biegu (J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, 2010, s. 192). Z kolei w myśl art. 215 § 1 p.p.s.a., w każdym piśmie wszczynającym postępowanie sądowe w danej instancji, a takim pismem jest skarga, należy podać wartość przedmiotu zaskarżenia, jeżeli od tej wartości zależy wysokość opłaty. Oznacza to obowiązek pisemnego podania przez stronę wnoszącą skargę wartości przedmiotu zaskarżenia we wszystkich sprawach, których przedmiotem są należności pieniężne, gdyż wpis od skargi w takich przypadkach ma charakter opłaty stosunkowej, a jego wysokość zależy od wysokości należności pieniężnej objętej zaskarżonym aktem, co wynika z art. 230 i art. 231 p.p.s.a. oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 roku w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193). Z kolei stosownie do art. 220 § 1 p.p.s.a., sąd nie podejmuje żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. To strona postępowania jest obowiązana by wraz ze złożeniem skargi na decyzję określić przedmiot zaskarżenia, poprzez podanie jego wartości w rozumieniu art. 215 § 1 p.p.s.a. (por. postanowienie NSA z dnia 14 kwietnia 2010 roku, I FZ 59/10), bez znaczenia czy nie zgadza się z zaskarżoną decyzją w całości czy w części. Skarga [...] na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia 14 marca 2018 r., była, zatem dotknięta brakiem formalnym - nie podanie wartości przedmiotu zaskarżenia. Niewątpliwie też był to brak uniemożliwiający nadanie temu pismu dalszego biegu, gdyż wartość przedmiotu zaskarżenia podana przez stronę, co do zasady, wiąże przewodniczącego przy ustalaniu wysokości należnej opłaty. Brak ten podlega uzupełnieniu w trybie i na zasadach uregulowanych w art. 49 § 1 oraz art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. Sąd I instancji prawidłowo, zatem dostrzegając opisany powyżej brak formalny skargi skutecznie wezwał skarżącego do jego uzupełnienia, wyznaczając stronie ustawowy termin na dokonanie tej czynności oraz pouczając o skutkach niewykonania wezwania. Natomiast art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. przewiduje w sposób jednoznaczny obowiązek Sądu odrzucenia skargi w przypadku nieuzupełnienia w wyznaczonym terminie jej braków formalnych. W sprawie autor zażalenia nie kwestionuje faktu nieuzupełnienia braku skargi polegającego na niewskazaniu wartości przedmiotu zaskarżenia w wyznaczonym przez Sąd terminie. WSA w zarządzeniu Przewodniczącego Wydziału z dnia 28 maja 2018 roku w sposób jasny i nie budzący wątpliwości określił na czym polegały dostrzeżone braki skargi oraz w jaki sposób należy je uzupełnić. Nie istniała zatem wątpliwość co do prawidłowości ani skuteczności wezwania do uzupełnienia skargi.
Wskazując na powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji działając na podstawie art. 184 p.p.s.a. w związku z art. 182 § 1 i § 3 tej ustawy.