Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Rafał Batorowicz po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia R. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 1685/09 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do złożenia skargi w sprawie ze skargi R. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 7 grudnia 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1685/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił R. K. przywrócenia terminu do złożenia skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] marca 2009 r., nr [...], w przedmiocie podatku akcyzowego.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji stwierdził, że w sprawie nie zaistniała przesłanka przywrócenia terminu polegająca na uprawdopodobnieniu przez stronę braku winy w uchybieniu terminowi. Sąd nie podzielił stanowiska skarżącego, że zarówno on, jak i jego pełnomocnik do dnia 18 września 2009 r. nie mieli wiedzy o wydaniu przez organ podatkowy decyzji administracyjnej. Sąd pierwszej instancji wskazał, że zarówno w zaskarżonej decyzji, jak i na kopercie zawierającej to rozstrzygnięcie organ administracji prawidłowo oznaczył adresata przesyłki (radca prawny A. I., będący pełnomocnikiem R. K. w administracyjnym postępowaniu odwoławczym) oraz adres do jej doręczenia (ul. N. 1a/3 w D.). Wspomniana przesyłka została doręczona na ten adres w dniu 7 kwietnia 2009 r. i odebrana przez pracownika kancelarii prawniczej - R. P., która posiadała właściwe pełnomocnictwo pocztowe. Natomiast skarga na wspomnianą decyzję została wniesiona dopiero w dniu 23 września 2009 r. Zdaniem Sądu pierwszej instancji, w sytuacji, gdy decyzja została prawidłowo doręczona osobie upoważnionej do odbioru korespondencji, to nie można usprawiedliwiać uchybienia terminowi do wniesienia skargi nieprzekazaniem przez tę osobę przesyłki z decyzją pełnomocnikowi skarżącego. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że osoba, która odebrała przesyłkę jest ponadto zatrudniona w innej kancelarii prawniczej, znajdującej się - wbrew twierdzeniom skarżącego - pod tym samym adresem. W ocenie Sądu, przyjmując obiektywny miernik staranności, od każdego pełnomocnika należycie dbającego o interesy swojego mocodawcy należy wymagać właściwego zorganizowania swojej pracy, w tym odpowiedniej organizacji odbioru korespondencji. Zaistniałe w tym zakresie zaniechanie ze strony profesjonalnego pełnomocnika nie wskazuje na wystąpienie braku winy z jego strony.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył R. K., wnosząc o zmianę zaskarżonego orzeczenia i przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie art. 87 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej powoływana jako: p.p.s.a.) przez przyjęcie, że nie można w niniejszej sprawie mówić o braku winy w rozumieniu art. 86 § 1 p.p.s.a. W uzasadnieniu, powołując się na dotychczasową argumentację oraz dołączone do zażalenia oświadczenia radcy prawnego A. I., adwokata Z. I. oraz R. P., żalący stwierdził, że radca prawny A. I. prowadzi swoją kancelarię pod adresem [...] D., ul. N. 1a/3. Doręczyciel pocztowy jest obowiązany dostarczać korespondencję tylko pod wskazany adres i tylko w tym miejscu następuje jej odbiór i skuteczne doręczenie, gdyż radca prawny A. I. nie zatrudnia pracowników. Wbrew twierdzeniom Sądu pierwszej instancji, R. P. nie była i nie jest pracownikiem kancelarii wspomnianego radcy prawnego. Jest ona natomiast zatrudniona przez adwokata Z. I., którego kancelaria zlokalizowana jest w sąsiedniej klatce - pod adresem: [...] D., ul. N. 1b/1, czego potwierdzeniem jest oświadczenie tego adwokata z dołączoną do niego kserokopią informacji o podatku od nieruchomości do Urzędu Miasta w D. z dnia [...] listopada 2005 r. R. P. jest natomiast uprawniona do odbierania korespondencji przychodzącej do kancelarii A. I., ale jedynie w lokalu tej kancelarii pod nieobecność radcy prawnego i w urzędzie pocztowym na podstawie awiza pocztowego, przy czym czyni to na rzecz tej kancelarii grzecznościowo. W dniu 7 kwietnia 2009 r. listonosz przekazał do R. P. do Kancelarii Adwokackiej przy ul. N. 1b/1 wszystkie przesyłki listów poleconych adresowanych zarówno na adres Kancelarii Adwokackiej, jak i na adres Kancelarii Radcy Prawnego, pomimo że tego dnia radca prawny A. I. był obecny w swojej kancelarii. Odbierając listy polecone, pracownica potwierdziła je wszystkie pieczątką Kancelarii Adwokackiej Z. I. - również przesyłkę adresowaną z Izby Celnej we W. do Kancelarii Radcy Prawnego A. I. Przez swoje zaniedbanie nie poinformowała jednak i nie zaniosła w określonym czasie tej przesyłki do Kancelarii Radcy Prawnego A. I.