Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Krystyna Anna Stec po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia R. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. z dnia 7 grudnia 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1687/09 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi R. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] marca 2009 r., nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 7 grudnia 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1687/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny we W. odmówił R. K. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] marca 2009 r., nr [...], w przedmiocie podatku akcyzowego.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji stwierdził, że w sprawie nie zaistniała przesłanka przywrócenia terminu polegająca na uprawdopodobnieniu przez stronę braku winy w uchybieniu terminowi. Sąd nie podzielił stanowiska skarżącego, że zarówno on, jak i jego pełnomocnik procesowy do dnia 18 września 2009 r. nie mieli wiedzy o wydaniu przez organ podatkowy zaskarżonej decyzji. Sąd pierwszej instancji wskazał, że zarówno w zaskarżonej decyzji, jak i na kopercie zawierającej to rozstrzygnięcie organ administracji prawidłowo oznaczył adresata przesyłki (radca prawny A. I., będący pełnomocnikiem R. K. w administracyjnym postępowaniu odwoławczym) oraz adres do jej doręczenia (ul. N. 1a/3 w D.). Przesyłka ta została doręczona na powyższy adres w dniu 7 kwietnia 2009 r. i odebrana przez R. P., która posiadała pełnomocnictwo pocztowe do odbioru korespondencji przeznaczonej dla radcy prawnego A. I. Natomiast skarga na wspomnianą decyzję została wniesiona dopiero w dniu 23 września 2009 r. Zdaniem Sądu pierwszej instancji, w sytuacji, gdy decyzja została prawidłowo doręczona osobie upoważnionej do odbioru korespondencji, to nie można usprawiedliwiać uchybienia terminowi do wniesienia skargi nieprzekazaniem przez tę osobę przesyłki z decyzją pełnomocnikowi skarżącego. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że osoba, która odebrała przesyłkę jest zatrudniona w innej kancelarii prawniczej, znajdującej się - wbrew twierdzeniom skarżącego - pod tym samym adresem. W ocenie Sądu, przyjmując obiektywny miernik staranności, od każdego pełnomocnika należycie dbającego o interesy swojego mocodawcy należy wymagać właściwego zorganizowania swojej pracy, w tym odpowiedniej organizacji odbioru korespondencji. Zaistniałe w tym zakresie zaniechanie ze strony profesjonalnego pełnomocnika nie wskazuje na wystąpienie braku winy z jego strony.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył R. K., wnosząc o zmianę zaskarżonego orzeczenia i przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie art. 87 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) przez przyjęcie, że nie można w niniejszej sprawie mówić o braku winy w rozumieniu art. 86 § 1 p.p.s.a. W uzasadnieniu, powołując się na dotychczasową argumentację oraz dołączone do zażalenia oświadczenia radcy prawnego A. I., adwokata Z. I. oraz R. P., skarżący stwierdził, że radca prawny A. I. prowadzi swoją kancelarię pod adresem [...] D., ul. N. 1a/3. Doręczyciel pocztowy powinien był dostarczać korespondencję pod wskazany adres i tylko w tym miejscu powinien nastąpić jej odbiór i skuteczne doręczenie, gdyż radca prawny A. I. nie zatrudnia pracowników w swojej kancelarii. Skarżący podniósł, że wbrew twierdzeniom Sądu pierwszej instancji, R. P. nie była i nie jest pracownikiem kancelarii radcy prawnego A. I. Jest ona natomiast zatrudniona przez adwokata Z. I., którego kancelaria zlokalizowana jest w sąsiedniej klatce - pod adresem: [...] D., ul. N. 1b/1, czego potwierdzeniem jest oświadczenie tego adwokata z dołączoną do niego kserokopią informacji o podatku od nieruchomości skierowaną do Urzędu Miasta w D. w dniu 21 listopada 2005 r. R. P. jest uprawniona do odbierania korespondencji przychodzącej do kancelarii A. I., ale jedynie w lokalu tej kancelarii pod nieobecność radcy prawnego i w urzędzie pocztowym na podstawie awiza pocztowego, przy czym czyni to na rzecz tej kancelarii grzecznościowo. W dniu 7 kwietnia 2009 r. listonosz przekazał R. P. w Kancelarii Adwokackiej Z. I. przy ul. Nowej 1b/1 wszystkie przesyłki listów poleconych adresowanych zarówno na adres tej kancelarii, jak i na adres Kancelarii Radcy Prawnego A. I., pomimo że tego dnia radca prawny A. I. był obecny w swojej kancelarii. Odbiór wszystkich listów poleconych R. P. potwierdziła pieczątką Kancelarii Adwokackiej Z. I. - również przesyłkę z Izby Celnej we W. adresowaną do Kancelarii Radcy Prawnego A. I. Przez swoje zaniedbanie R. P. nie poinformowała jednak i nie przekazała w określonym czasie tej przesyłki do Kancelarii Radcy Prawnego A. I.