W świetle powyższego stwierdzić należy, że zaskarżona decyzja Dyrektora Izby Celnej została skutecznie doręczona na adres pełnomocnika skarżącego.
W tej sytuacji oceny wymaga, czy podnoszone przez stronę okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu należy zaliczyć do tych, o których mowa w art. 86 § 1 p.p.s.a. Przepis ten w zdaniu pierwszym stanowi, że jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Oznacza to, że przywrócenie terminu do dokonania określonej czynności procesowej uzależnione jest od kryterium braku winy. Chodzi o to, że strona, która nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym musi wykazać dołożenie szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Przy dokonywaniu tej oceny Sąd powinien przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. Zajęcie stanowiska odmiennego, uwzględniającego subiektywny miernik staranności, wprowadziłoby do stosunków procesowych element niepewności. Literatura i orzecznictwo do przeszkód uniemożliwiających terminowe dokonanie czynności z uwagi na różnorodność zjawisk życiowych zalicza przerwę w komunikacji, nagłą chorobę strony lub pełnomocnika, która nie pozwala na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar itp. Przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa.
W rozpatrywanym stanie faktycznym strona korzystała z usług profesjonalnego pełnomocnika, dlatego też to jego działanie bądź zaniechanie podlega ocenie pod kątem stwierdzenia braku winy, który jest konieczną przesłanką przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej.
W tej sytuacji podnoszony przez skarżącego fakt, że R. P. przez swoje zaniedbanie nie poinformowała radcy prawnego A. I. w określonym czasie o przesyłce zawierającej zaskarżoną decyzję nie może świadczyć o braku winy w uchybieniu terminu do złożenia skargi. Od pełnomocnika należycie dbającego o interesy swojego mocodawcy należy wymagać właściwego zorganizowania pracy kancelarii, zwłaszcza w zakresie odbioru korespondencji, na co trafnie zwrócił uwagę Sąd pierwszej instancji w zaskarżonym postanowieniu. Zaniedbania osób, którymi wielokrotnie posługuje się pełnomocnik nie mogą być uznane za brak winy w uchybieniu terminowi, bowiem to pełnomocnik ponosi wówczas ryzyko działania takich osób. (por. m.in. postanowienia NSA: z dnia 30 maja 2008 r., sygn. akt I FZ 140/08, LEX nr 4944223; z dnia 19 października 2005 r., sygn. akt I GZ 109/05; z dnia 19 października 2006 r., sygn. akt II GZ 120/06; z dnia 16 maja 2005 r., sygn. akt II GZ 37/05). Podkreślić należy, że jeśli osoba taka odbiera pismo procesowe na podstawie pełnomocnictwa pocztowego, to nie ma znaczenia, jakiego rodzaju stosunek prawny, bądź system organizacyjny łączy tę osobę z pełnomocnikiem strony.
Z powyższych względów, skoro zaskarżone postanowienie odpowiada prawu, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 193 i 197 p.p.s.a. oddalił zażalenie.
-----------------------
2