Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Ryms Sędziowie NSA Maria Rzążewska Jan Kacprzak (spr.) po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi K. M. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Białymstoku, sygn. akt II SAB/Bk 3/05 w sprawie ze skargi K. M. na bezczynność Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Zambrowie w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: 1) stwierdzić przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Białymstoku, 2) przyznać skarżącemu K. M. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku sumę pieniężną w wysokości 1000 (tysiąc) złotych.
W dniu 12 stycznia 2008 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego wpłynęła złożona za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku skarga K. M. na przewlekłość postępowania toczącego się przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Białymstoku pod sygn. akt II SA/Bk 3/05 w sprawie z jego skargi na bezczynność Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Zambrowie w przedmiocie zasiłku celowego, w zakresie dotyczącym przyznania prawa pomocy przez ustanowienie adwokata. Skarżący wniósł o stwierdzenie przewlekłości postępowania sądowego w tym zakresie oraz o zasądzenie na jego rzecz z tego tytułu kwoty 10 000 złotych.
W uzasadnieniu K. M. podniósł, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku na skutek postanowień z dnia 16 maja 2006 r., 7 marca 2006 r., 7 lutego 2006 r., 20 grudnia 2005 r. i 25 października 2005 r. spowodował znaczne opóźnienie w rozpoznaniu przez Naczelny Sąd Administracyjny zażalenia na postanowienie w przedmiocie ustanowienia adwokata oraz do dnia 5 stycznia 2009 r. nie przesłał akt do Naczelnego Sądu Administracyjnego celem rozpoznania tego zażalenia.
Z akt sądowych sprawy wynika, że skarga na bezczynność Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Zambrowie wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku wraz z odpowiedzią na skargę w dniu 7 marca 2005 r. Po przeprowadzeniu rozprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku postanowieniem z dnia 7 czerwca 2005 r. umorzył postępowanie sądowe, wskazując że sprawa przyznania K. M. zasiłku celowego była rozstrzygana przez organy administracji publicznej i została poddana ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku (sygn. akt II SA/Bk 12/05). W terminie do wniesienia skargi kasacyjnej na ww. postanowienie K. M. złożył w dniu 23 czerwca 2005 r. na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku postanowieniem referendarza sądowego z dnia 14 lipca 2005 r., a następnie po wniesieniu sprzeciwu przez skarżącego postanowieniem z dnia 13 września 2005 r. oddalił przedmiotowy wniosek. W dniu 29 września 2005 r. skarżący złożył zażalenie na to postanowienie. Od tego czasu, na skutek nieuzupełniania braków formalnych zażaleń i wniosków, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wydawał postanowienia o odrzuceniu zażaleń (w sumie 14 postanowień o odrzuceniu i 2 zarządzenia o pozostawieniu pism bez rozpoznania). Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 25 czerwca 2008 r. uchylił ostatnie postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 17 kwietnia 2008 r., wskazując na brak konieczności wzywania skarżącego do nadesłania odpisu zażalenia, bowiem w sprawie o przyznanie prawa pomocy występuje tylko jedna strona postępowania. Akta sprawy zwrócone przez Naczelny Sąd Administracyjny wpłynęły do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dniu 17 lipca 2008 r. W konsekwencji tego rozstrzygnięcia Naczelnego Sądu Administracyjnego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku postanowieniami z dnia 16 października 2008 r. i 11 grudnia 2008 r. uchylił swoje postanowienia o odrzuceniu zażaleń i zarządzenia o pozostawieniu wniosku bez rozpoznania, wydane w dniach 16 maja 2006 r., 7 marca 2006 r., 7 lutego 2006 r., 20 grudnia 2005 r., 25 października 2005 r. na skutek błędnego wzywania do uzupełniania braków formalnych tych pism procesowych.