Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Ryms Sędziowie NSA Zofia Flasińska Marek Stojanowski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi Z. L. na przewlekłość postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie o sygn. akt I OSK 2612/12 ze skargi kasacyjnej Ministra Pracy i Polityki Społecznej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 czerwca 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 739/12 w sprawie ze skargi Z. L. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] lutego 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji orzekającej o utracie statusu osoby bezrobotnej postanawia: oddalić skargę na przewlekłość postępowania
Pismem z dnia 30 stycznia 2013 r. /data wpływu/ Z. L. wniósł skargę na przewlekłość postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie o sygn. akt I OSK 2612/12 ze skargi kasacyjnej Ministra Pracy i Polityki Społecznej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 czerwca 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 739/12. Skarżący wniósł o stwierdzenie przewlekłości postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym oraz przyznanie od Skarbu Państwa "sumy pieniężnej".
Z akt sprawy wynika, skarga wraz z odpowiedzią na skargę i aktami administracyjnymi wpłynęła do Sądu w dniu 23 kwietnia 2012 r., który wezwał organ do uzupełnienia akt administracyjnych. Przedmiotowy brak został przez organ uzupełniony w dniu 11 maja 2012 r., a w dniu 25 maja 2012 r., zarządzono wyznaczenie rozprawy na dzień 29 czerwca 2012 r. Wyrokiem z dnia 29 czerwca 2012 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną decyzje oraz poprzedzającą ja decyzję z dnia 1 lutego 2012 r.
W dniu 18 października 2012 r., do Naczelnego Sądu Administracyjnego przekazana została skarga kasacyjna od powyższego wyroku i obecnie sprawa oczekuje na wyznaczenie terminu rozprawy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie przewlekłości postępowania zasługuje na uwzględnienie, jeżeli są podstawy do przyjęcia, że na skutek działania lub bezczynności sądu naruszone zostało prawo strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki. Wynika to z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843 ze zm.). Konieczne jest więc ustalenie, że wystąpiła zwłoka w postępowaniu sądowym (przewlekłość postępowania) oraz że zwłoka w postępowaniu sądowym jest nieuzasadniona. Stosownie do art. 2 wskazanej ustawy, o nieuzasadnionej zwłoce można mówić wówczas, jeżeli postępowanie w sprawie trwa dłużej, niż to konieczne, uwzględniając ocenę terminowości i prawidłowości czynności sądowych. Ocena ta nie może być oderwana od obowiązku sądu rozpoznania wszystkich spraw wniesionych do sądu bez nieuzasadnionej zwłoki, przy zachowaniu zasady rozpoznawania spraw według kolejności ich wpływu oraz uwzględnieniu przepisów nakazujących rozpoznanie niektórych rodzajów spraw w ustawowo określonych terminach.
Stosownie do przepisu § 49 ust. 1 uchwały Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 listopada 2010 r. w sprawie regulaminu wewnętrznego urzędowania Naczelnego Sądu Administracyjnego (M.P. Nr 86, poz. 1007) sprawy wpływające ze środkami odwoławczymi od orzeczeń wojewódzkich sądów administracyjnych należy rozpoznawać według kolejności ich wpływu do Sądu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Istnieją jednak podstawy do szybszego rozpoznawania spraw wynikające, bądź to wprost z przepisów ustawy, które określają terminy rozpoznawania spraw przez sąd, bądź to z przepisów regulujących tryb postępowania umożliwiający rozpoznanie sprawy poza kolejnością. Ma to szczególne znaczenie w sprawach, w których stopień faktycznej i prawnej zawiłości nie jest znaczny, a ich charakter prawny i znaczenie dla strony przemawia za szybszym rozpoznaniem sprawy. Takie możliwości stwarza zarządzenie rozpoznania sprawy poza kolejnością, jeżeli strona przedstawi powody uzasadniające rozpoznanie sprawy poza kolejnością (§ 49 ust. 2 powołanej uchwały). W przedmiotowej sprawie taki wniosek od żadnej ze stron postępowania do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie wpłynął.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż w warunkach niniejszej sprawy nie wystąpiły przesłanki do uwzględnienia skargi na przewlekłość postępowania przed naczelnym Sądem Administracyjnym. Zasada rozpoznawania spraw według kolejności ich wpływu oznacza, że sprawa wniesiona później nie powinna być rozpoznana przed sprawą, która została wniesiona do sądu wcześniej. Znaczna liczba spraw wpływających ze środkami odwoławczymi do Naczelnego Sądu Administracyjnego stanowi przyczynę oczekiwania na wyznaczenie terminu rozprawy i co się z tym wiąże przyczynę oczekiwania na rozpoznanie sprawy. Zaznaczyć należy, że w tej kategorii spraw, którą objęta jest skarga kasacyjna w niniejszej sprawie, przepisy szczególne nie nakładają na Sąd obowiązku rozpoznania sprawy poza kolejnością. Dlatego też okresu oczekiwania na wyznaczenie terminu rozprawy, w związku z brakiem wniosku skarżących o rozpoznanie sprawy poza kolejnością, nie można uznać za nieuzasadnioną zwłokę sądu.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy orzekł jak w sentencji postanowienia.