Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Ryms (spr.) Sędziowie NSA Alicja Plucińska - Filipowicz Zbigniew Rausz po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 2004 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi S. M. na przewlekłość postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie ze skargi S. M. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Gdańsku sygn.akt OPP 20/04 w sprawie ze skargi S. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 13 maja 2003r., nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie przyznania pomocy w postaci schronienia i posiłku, sygn.akt II SA/Gd 396/03 postanawia: odrzucić skargę na przewlekłość postępowania.
W piśmie z dnia 6 grudnia 2004r S. M. wniósł skargę powołując się na ustawę z dnia 17 czerwca 2004r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U Nr 179,poz. 1843). Z uzasadnienia skargi wynika, że podstawą jej wniesienia jest to, iż w dniu 24 września 2004r złożył skargę na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Gdańsku, która to skarga nie została dotychczas rozpoznana.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga na przewlekłość postępowania w tej sprawie jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu na podstawie art. 14 powołanej ustawy z dnia 17 czerwca 2004r, który stanowi, że skarżący może wystąpić z nową skargą w tej samej sprawie po upływie 12 miesięcy od daty wydania przez Sąd orzeczenia, o którym mowa w art. 12 tej ustawy. Poprzednia skarga na przewlekłość postępowania w tej sprawie została oddalona przez Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 23 listopada 2004r sygn.akt. OPP 20/04.
Twierdzenie skarżącego, że skarga na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Gdańsku wniesiona w dniu 24 września 2004r nie została rozpoznana jest oczywiście bezzasadne.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 9 ust. 2 powołanej ustawy orzekł jak w sentencji.