Ustawa nie określa, wprost jaki okres oczekiwania na rozpoznanie sprawy należy uznać za nieuzasadnioną zwłokę. Pewna wskazówka wynika jednak z art. 14 ustawy, który stanowi, że skarżący może wystąpić z nową skargą w tej samej sprawie po upływnie 12 miesięcy. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazuje się więc, że ustawodawca uznał za przewlekłe takie postępowanie, które trwa dłużej niż 12 miesięcy. Przy czym, jeżeli postępowanie trwa dłużej niż 12 miesięcy nie oznacza to samo przez się, że nastąpiła przewlekłość postępowania w rozumieniu tej ustawy (por. postanowienia NSA: z dnia 7 marca 2014 r., sygn. akt II OPP 14/14, z dnia 25 lipca 2013 r., sygn. akt II OPP 25/13, z dnia 19 sierpnia 2011 r., II OPP 27/11, z dnia 3 października 2014 r., sygn. akt I OPP 101/14). Istotne są, bowiem również ustalenia faktyczne danej sprawy.
W rozpoznawanej sprawie nie można zarzucić przewlekłości postępowania w rozumieniu ustawy. Od dnia wpływu skargi do Sądu (13 października 2014 r.) do dnia wniesienia przez skarżącego skargi na przewlekłość postępowania (3 grudnia 2014 r.) upłynęły niecałe dwa miesiące. W tym okresie Sąd I instancji wydał postanowienie z dnia 31 października 2014 r. o odrzuceniu skargi (nieprawomocne na dzień wniesienia skargi na przewlekłość Sądu I instancji). W tych okolicznościach nie można stwierdzić aby prawo strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki zostało naruszone. Sąd podejmował czynności w tej sprawie prawidłowo i w rozsądnych terminach.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy orzekł jak w sentencji postanowienia.