Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Ryms Sędzia NSA Maria Rzążewska Sędzia NSA Elżbieta Stebnicka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi Z. L. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie, sygn. akt II SA/Wa 1216/07 w sprawie ze skargi Z. L. na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia postanawia oddalić skargę na przewlekłość postępowania.
W dniu 16 lipca 2007 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynął odpis skargi Z. L. na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia wraz z wnioskiem o rozpoznanie sprawy na podstawie nadesłanego odpisu skargi. Skarżący uzasadnił, iż organ pomimo wymierzenia mu grzywny jak dotychczas nie przesłał do Sądu powyższej skargi, akt administracyjnych oraz odpowiedzi na skargę.
Na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II tegoż Sądu z dnia 20 lipca 2007 r. odpis powyższej skargi przesłano do organu celem ustosunkowania się do niego w terminie 14 dni.
W dniu 1 sierpnia 2007 r. do Sądu wpłynęła odpowiedź Ministra Pracy i Polityki Społecznej, która następnie pismem z dnia 14 sierpnia 2007 r. została przesłana skarżącemu.
Zarządzeniem z dnia 31 sierpnia 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zwrócił się do organu o nadesłanie w terminie 7 dni określonych dokumentów celem uzupełnienia akt administracyjnych. Niniejsze wezwanie Minister Pracy i Polityki Społecznej wykonał w dniu 10 września 2007 r. Wobec powyższego zarządzeniem z dnia 9 października 2007 r. sprawa została wyznaczona do rozpoznania.
W dniu 12 października 2007 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła skarga Z. L. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w przedmiotowej sprawie. Skarżący wniósł o stwierdzenie przewlekłości, zobowiązanie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie do niezwłocznego wydania orzeczenia w sprawie oraz o zasądzenie na jego rzecz kwoty 10 000 zł. Z. L. szczegółowo przedstawił przebieg dotychczasowego postępowania administracyjnego i sądowego w niniejszej sprawie. Zarzucił Sądowi, iż zamiast rozpoznać jego skargę w trybie art. 55 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wezwał organ do nadesłania zaskarżonego postanowienia. Podkreślił, że wezwanie to było bezpodstawne i prowadziło do przewlekania postępowania. W ocenie skarżącego niniejsza sprawa jest "stosunkowo prosta" i nie wymaga żadnych dodatkowych wyjaśnień. Ponadto podniósł, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wcześniej przewlekle rozpoznawał jego wniosek o wymierzenie organowi grzywny za nieprzekazanie skargi w terminie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W przedstawionym stanie faktycznym skarga Z. L. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie nie zasługuje na uwzględnienie.
Skarga o stwierdzenie, że w postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym nastąpiła przewlekłość postępowania może być uwzględniona, jeśli są podstawy do przyjęcia, że na skutek działania lub bezczynności sądu naruszone zostało prawo strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (art. 1 ust 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. - o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki, Dz. U. Nr 179, poz. 1843 - zwaną dalej ustawą). Konieczne jest więc ustalenie, że wystąpiła zwłoka w postępowaniu (przewlekłość postępowania) oraz, że zwłoka w postępowaniu sądowym jest nieuzasadniona. Stosownie do przepisu art. 2 ustawy o nieuzasadnionej zwłoce można mówić wówczas, jeśli postępowanie w sprawie trwa dłużej niż to konieczne, uwzględniając ocenę terminowości i prawidłowości czynności sądowych, ale także zachowań stron, a w szczególności strony, która zarzucała przewlekłość postępowania. Ocena ta nie może być oderwana od obowiązku sądu rozpoznawania wszystkich spraw według kolejności ich wpływu oraz uwzględnienia przepisów nakazujących rozpoznanie niektórych rodzajów spraw w ustawowo określonych terminach.