Ustawa nie określa wprost jaki okres oczekiwania na rozpoznanie sprawy należy uznać za nieuzasadnioną zwłokę. Pewna wskazówka wynika z art. 14 ustawy, który stanowi, że ponowna skarga na przewlekłość postępowania w tej samej sprawie może być wniesiona po upływie 12 miesięcy. Oznacza to, ż co do zasady postępowanie sądowe jest przewlekłe, jeżeli toczy się ponad 12 miesięcy.
W tej sprawie nie można zarzucić Sądowi przewlekłości postępowania, ponieważ poszczególne czynności sądowe były podejmowane bez nieuzasadnionej zwłoki. Okres jaki upłynął od dnia przekazania skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach (10 listopada 2008 r.) do dnia wniesienia skargi na przewlekłość postępowania (3 lipca 2009 r.) nie pozwala stwierdzić, aby prawo strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki zostało naruszone. W postępowaniu zostały podjęte niezbędne czynności mające na celu rozpoznanie sprawy, tj. wezwano skarżącego do uiszczenia wpisu, rozpoznano wniosek skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, rozpoznano wniosek o przyznanie prawa pomocy oraz wezwano adwokata wyznaczonego w ramach prawa pomocy do nadesłania pełnomocnictwa. To, że wezwano skarżącego do uiszczenia wpisu od zażalenia, mimo że został zwolniony od kosztów sądowych powyżej 200 zł nie wpływa na zmianę oceny, iż Sądowi nie można zarzucić przewlekłości postępowania.
Nie można się zgodzić także z zarzutem skarżącego, że postępowanie w tej sprawie trwa 3 lata. W rozpoznawanej sprawie skarga została przekazana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dniu 10 listopada 2008 r., a zatem postępowanie toczy się około 10 miesięcy. Ustawa z dnia 17 czerwca 2004 r. reguluje zasady i tryb wnoszenia oraz rozpoznawania skargi strony, której prawo do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki zostało naruszone na skutek działania lub bezczynności sądu, nie dotyczy natomiast postępowania przed organami administracyjnymi. W przypadku nie załatwienie sprawy w terminie przez organ skarżącemu służy zażalenie, o którym mowa w art. 37 § 1 K.p.a. oraz skarga na bezczynność organu.
Mając na uwadze powyższe względy Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę na przewlekłość postępowania stwierdzając, że w przedmiotowym postępowaniu nie można mówić o przewlekłości w rozumieniu przepisów ustawy.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy, orzekł jak w sentencji postanowienia.