Ustawa z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez uzasadnionej zwłoki /Dz.U. nr 179 poz. 1843/ nie określa wprost jaki okres oczekiwania na rozpoznanie sprawy należało uznać za nieuzasadnioną zwłokę. Pewna wskazówka wynika jednak z art. 14 tej ustawy, który to przepis stanowi, że ponowna skarga na przewlekłość postępowania w tej samej sprawie może być wniesiona po upływie 12 miesięcy. Skoro bowiem ponowna skarga może być wniesiona po upływie 12 miesięcy, to należy przyjąć, że o przewlekłości postępowania można mówić, jeżeli czas oczekiwania na wyznaczenie rozprawy w sprawie sądowoadministracyjnej przekracza znacząco 12 miesięcy.
Również charakter sprawy, której przedmiotem jest odmowa przyznania zasiłku celowego, jej znaczenie dla skarżącego oraz stopień jej faktycznej i prawnej zawiłości przemawia za stwierdzeniem, czy w sprawie doszło do przewlekłości postępowania w rozumieniu art. 2 powołanej ustawy.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi Marka D. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we W. w sprawie ze skargi Marka D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 14 marca 2002 r. (...) w przedmiocie zasiłku okresowego 4/II SA/Wr 1074/02 postanawia stwierdzić, że w postępowaniu w tej sprawie nastąpiła przewlekłość postępowania, (...).
Marek D. wniósł skargę na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu w sprawie ze skargi Marka D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 14 marca 2002 r. (...) domagając się stwierdzenia, że nastąpiła przewlekłość postępowania oraz przyznania odpowiedniej sumy pieniężnej od Skarbu Państwa.
Z akt sprawy wynika, że Marek D. w maju 2002 r. zaskarżył do sądu administracyjnego decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 14 marca 2002 r., którą utrzymana została w mocy decyzja Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w W. z dnia 28 lutego 2002 r., odmawiająca przyznania zasiłku okresowego. W skardze Marek D. wniósł o wyłączenie sędziów. Wniosek ten został oddalony postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2003 r. Następnie postanowieniem z dnia 15 kwietnia 2003 r. skarżący został zwolniony od kosztów sądowych. W czerwcu 2003 r. organ przedstawił odpowiedź na skargę wraz z aktami sprawy. Sprawa oczekuje na wyznaczenie terminu rozprawy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Skarga o stwierdzenie, że w postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym nastąpiła przewlekłość postępowania może być uwzględniona, jeżeli są podstawy do przyjęcia, że na skutek działania lub bezczynności sądu naruszone zostało prawo strony do rozpoznania jej sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki /art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki - Dz.U. nr 179 poz. 1843 zwanej dalej ustawą/. Konieczne jest więc ustalenie, że wystąpiła zwłoka w postępowaniu sądowym /przewlekłość postępowania/ oraz, że zwłoka w postępowaniu sądowym jest nieuzasadniona. Stosownie do przepisu art. 2 ustawy o nieuzasadnionej zwłoce można mówić wówczas, jeżeli postępowanie w sprawie trwa dłużej niż to konieczne, uwzględniając ocenę terminowości i prawidłowości czynności sądowych, ale także zachowań stron, a w szczególności strony, która zarzucała przewlekłość postępowania. Ocena ta nie może być oderwana od obowiązku sądu rozpoznawania wszystkich spraw wniesionych do sądu bez nieuzasadnionej zwłoki, przy zachowaniu zasady rozpoznawania spraw według kolejności ich wpływu oraz uwzględnieniu przepisów nakazujących rozpoznawanie niektórych rodzajów spraw w ustawowo określonych terminach.
Stosownie do przepisu par. 31 ust. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 kwietnia 2003 r. - Regulaminu wewnętrznego urzędowania wojewódzkich sądów administracyjnych /Dz.U. nr 169 poz. 1646/ sprawy wniesione do sądu rozpoznaje się według kolejności ich wpływu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Zasada rozpoznawania spraw według kolejności ich wpływu oznacza, że sprawa wniesiona później nie może być rozpoznawana /nie można wyznaczyć terminu rozprawy/ przed rozpoznaniem spraw, które zostały wniesione do sądu wcześniej. Liczba spraw wniesionych do sądu jest przyczyną oczekiwania na wyznaczenie terminu rozprawy.