Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Chlebny (spr.) Sędziowie NSA: Zofia Flasińska Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi K. A. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie, sygn. akt I KO 129/12 ze skargi K. A. na bezczynność Prezydenta m.st. Warszawy w sprawie wznowienia postępowania dotyczącego podziału nieruchomości postanawia: odrzucić skargę na przewlekłość postępowania.
W dniu 6 czerwca 2012 r. K. A. wniosła bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Prezydenta m.st. Warszawy w sprawie wznowienia postępowania dotyczącego podziału nieruchomości. Skarga ta została wpisana do dziennika korespondencji ogólnej pod numerem I KO 129/12. W dniu 11 czerwca 2012 r. Sąd przesłał skargę organowi na podstawie art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718) - dalej: P.p.s.a. Pismem z tej samej daty Sąd poinformował skarżącą, że skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. W dniu 5 lipca 2013 r. skarżąca wniosła pismo, w którym ponowiła skargę na bezczynność. Zarządzeniem z 8 lipca 2013 r. pismo skarżącej przekazano do organu.
W dniu 1 lipca 2016 r. skarżąca wystąpiła do Naczelnego Sądu Administracyjnego ze skargą na przewlekłość postępowania toczącego się przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w tej sprawie. Skarżąca wniosła o stwierdzenie przewlekłości tego postępowania i zasądzenie na jej rzecz odszkodowania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843 ze zm.) skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiła przewlekłość postępowania, wnosi się w toku postępowania w sprawie. Oznacza to, że skarga na przewlekłość postępowania jest dopuszczalna jedynie w toku postępowania w sprawie, której dotyczy, bowiem zasadniczym celem skargi na przewlekłość postępowania jest usunięcie stanu przewlekłości i spowodowanie rozpoznania toczącej się sprawy. W związku z tym stwierdzić należy, że niedopuszczalne jest zarówno wniesienie skargi na przewlekłość postępowania po prawomocnym zakończeniu postępowania, jak również przed jego wszczęciem.
Zgodnie z art. 54 § 1 P.p.s.a. skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Organ, o którym mowa w § 1, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie 30 dni od dnia jej wniesienia (art. 54 § 2 P.p.s.a.). W rozpoznawanej sprawie postępowanie przed Sądem I instancji nie toczy się, gdyż do tej pory organ, którego bezczynność jest przedmiotem skargi nie wykonał obowiązku, o którym mowa w art. 54 § 2 P.p.s.a. Organ ten nie przekazał do Sądu skargi, odpowiedzi na skargę, ani akt sprawy. W tej sytuacji skarżącej przysługuje środek prawny w postaci wniosku o wymierzenie organowi grzywny na podstawie art. 55 § 1 P.p.s.a. Należy przy tym podkreślić, że przepisy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewidują środków prawnych, które sąd administracyjny może z urzędu zastosować, aby przymusić organ do wykonania spoczywającego na nim obowiązku, określonego w art. 54 § 2 P.p.s.a. Jedynie skarżąca, na podstawie art. 55 § 1 P.p.s.a., może zainicjować postępowanie o wymierzenie organowi grzywny za nieprzekazanie do sądu akt, oryginału skargi oraz odpowiedzi na skargę i w tym celu powinna złożyć stosowny wniosek.
W związku z powyższym, stwierdzić należy, iż skarga na przewlekłość postępowania w tej sprawie nie spełnia wymogu, określonego w art. 5 ust. 1 powołanej ustawy, albowiem do chwili obecnej przed WSA w Warszawie nie toczy się postępowanie w tej sprawie z uwagi na niezachowanie trybu określonego w art. 54 § 1 P.p.s.a. (wniesienie skargi bezpośrednio do sądu administracyjnego zamiast za pośrednictwem organu).
Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 180 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a. oraz w związku z art. 8 ust. 2 powołanej ustawy, odrzucił skargę na przewlekłość postępowania jako niedopuszczalną.