Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Włodzimierz Ryms, Sędziowie NSA: Zofia Flasińska (spr.), Marek Stojanowski, po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi B. O. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Białymstoku w sprawie ze skargi B. O. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 16 listopada 2010 r., sygn. akt II SAB/Bk 64/10. postanawia: odrzucić skargę na przewlekłość postępowania
Pismem z dnia 20 marca 2012 r. B. O. złożyła skargę na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Białymstoku dotyczącego stwierdzenia niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia tego sądu z dnia 16 listopada 2010 r. w sprawie ze skargi B. O. na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Białymstoku w przedmiocie pomocy społecznej. W uzasadnieniu skargi B. O. podniosła zarzut niezgodności z prawem postanowienia WSA w Białymstoku z dnia 16 listopada 2010 r. o odrzuceniu skargi na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Białymstoku. W związku z tym została skarżącej wyrządzona szkoda.
Jak wynika z akt sprawy skarga B. O. z dnia 19 sierpnia 2010 r. na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Białymstoku została złożona bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku. Sąd ten pismem z dnia 20 sierpnia 2010 r. przekazał skargę do organu, pouczając jednocześnie o ustawowym trybie składania skarg do sądu administracyjnego. Skarga wraz z odpowiedzią na skargę i aktami administracyjnymi sprawy została przekazana przez organ do Sądu w dniu 21 września 2010 r.
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku postanowieniem z dnia 2 września 2010 r. sygn. akt II SO/Bk 21/10 przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku postanowieniem z dnia 16 listopada 2010 r. sygn. akt II SAB/Bk 64/10 odrzucił skargę B. O. wskazując, że skarżąca nie wyczerpała trybu zażaleniowego. Postanowieniem z dnia 2 lutego 2011 r. stwierdzono prawomocność powyższego orzeczenia od dnia 23 grudnia 2010 r.
Postanowieniem z dnia 17 grudnia 2010 r., sygn. akt I OPP 56/10, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę B. O. na przewlekłość postępowania przed Sądem I instancji w sprawie bezczynności Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Białymstoku.
W piśmie z dnia 20 marca 2012 r. skarżąca wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia z dnia 16 listopada 2010 r. oraz skargę na przewlekłość postępowania w zakresie stwierdzenia niezgodności z prawem ww. orzeczenia.
Postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku odrzucił skargę B. O. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia tego Sądu z dnia 16 listopada 2010 r., albowiem nie została sporządzona przez profesjonalnego pełnomocnika.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga B. O. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Białymstoku w sprawie stwierdzenia niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia tego sądu z dnia 16 listopada 2010 r. jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843 ze zm.) - zwanej dalej ustawą, skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiła przewlekłość postępowania, wnosi się w toku postępowania w sprawie do sądu, przed którym toczy się postępowanie (art. 5 ust. 2 ustawy). Oznacza to, że skarga na przewlekłość postępowania jest dopuszczalna jedynie w toku postępowania w sprawie, której dotyczy, bowiem zasadniczym celem skargi na przewlekłość postępowania jest usunięcie stanu przewlekłości i spowodowanie rozpoznania toczącej się sprawy. W związku z tym stwierdzić należy, że niedopuszczalne jest zarówno wniesienie skargi na przewlekłość postępowania po prawomocnym zakończeniu postępowania, jak również przed jego wszczęciem.
W okolicznościach przedmiotowej sprawy skarżąca w tym samym piśmie wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, jak również skargę na przewlekłość postępowania w tej sprawie. Należy zatem stwierdzić, że w momencie wniesienia skargi na przewlekłość postępowania, postępowanie, którego przewlekłość skarżąca zarzuca, a więc postępowanie w sprawie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, jeszcze się nie toczyło (nie było w toku).
W tym stanie rzeczy skarga na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Białymstoku w sprawie stwierdzenia niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jest niedopuszczalna, gdyż skarga taka zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy może być wniesiona w toku postępowania w sprawie.
Mając powyższe na względzie, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 178 i 180 w związku z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) oraz w związku z art. 8 ust. 2 ustawy, odrzucił skargę na przewlekłość postępowania.