Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2006 r., sygn. akt I SA/Wa 518/06 odrzucające skargę W. W. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 maja 2001 r., sygn. akt IV SA 2322/98 oddalającym skargę W. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie niedopuszczalności odwołania postanawia oddalić skargę kasacyjną
Skargą z dnia 15 czerwca 2001 r. W. W. wystąpiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 maja 2001 r., sygn. akt IV SA 2322/98 w przedmiocie niedopuszczalnoŚci odwołania od decyzji Prezydenta m. [...] z dnia [...] o ustanowieniu wieczystego użytkowania gruntu położonego w [...] przy ul. [...].
Dnia 18 czerwca 2001 r. wpłynął do WSA w Warszawie wniosek W. W. z dnia 15 czerwca 2001 r. o wznowienie postępowania sądowego zatytułowany podanie". Wnioskodawczyni wskazała w nim, że posiada nowe dowody w sprawie, których nie mogła przedstawić z powodu nieobecnoŚci na rozprawie, która nastąpiła nie z jej winy.
Pismem z dnia 22 sierpnia 2001 r. W. W. została wezwana do nadesłania dowodów, jak sama wskazała w swoim piśmie, które zaważyłyby na wyniku sprawy.
Skarżąca nie odpowiedziała na to wezwanie.
Postanowieniem z dnia 4 kwietnia 2006 r., sygn. akt I SA/Wa 518/06 WSA w Warszawie odrzucił powyższe skargę W. W.
W uzasadnieniu Sąd podał, iż na podstawie art. 280 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd bada na posiedzeniu niejawnym czy skarga jest wniesiona w terminie i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia. W braku jednego z tych wymagań sąd odrzuca skargę. Zgodnie z § 2 na żądanie sądu zgłaszający skargę o wznowienie postępowania obowiązany jest uprawdopodobnić okolicznoŚci stwierdzające zachowanie terminu lub dopuszczalność wznowienia. Sąd stwierdził, że złożona przez W. W. w przedmiotowej sprawie skarga o wznowienie postępowania, nie spełnia wymogów formalnych, uzasadniających zbadanie jej merytorycznej zasadności, ponieważ nie została oparta na ustawowej podstawie wznowienia. Sąd uznał, że nie mogą stanowić takiej podstawy powody wskazane przez skarżącą, która jedynie podkreśliła, że posiada dowody, które zaważyłyby na wyniku sprawy
Skarżąca, za pośrednictwem pełnomocnika, wniosła skargę kasacyjną na to postanowienie, zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. naruszenie art. 280 w zw. z art. 2 i 49 § 1 i 2 w zw. z art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. (Dz. U. Nr 53, poz.1271 ze zm.) Przepisy wprowadzające ustawę Prawo o ustroju sądów administracyjnych, polegające na niezasadnym odrzuceniu wniosku pomimo zaniechania wezwania skarżącej przez Sąd do uprawdopodobnienia dopuszczalności wznowienia postępowania. Skarżonemu postanowieniu zarzucono ponadto naruszenie art. 58 § 1 pkt 3 ustawy, polegające na odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania, pomimo iż brak jest przesłanek do uznania, że nie uzupełniono w terminie braków formalnych skargi. Przedmiotowe uchybienia, jak podała strona mogły mieć istotny wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, ponieważ uznanie zasadności wniesionej skargi powinno spowodować kontynuację postępowania.
Skarżąca podniosła, że fakt, iż po wezwaniu jej przez WSA w Warszawie pismem z dnia 22 sierpnia 2001 r. do złożenia dowodów, które zaważyłyby na wyniku sprawy, postępowanie sądowe toczyło się, uznała za konwalidację braków pisma o wznowienie, które w myśl P.p.s.a. traktowane jest jak skarga. Dodatkowo utwierdził ją w tym przekonaniu fakt, iż 3 grudnia 2001 r. został wyznaczony termin rozprawy a następnie postępowanie zostało zawieszone ze względu na toczenie się innego postępowania w WSA w Warszawie (sygn. akt I SA/Wa 426/05). Skarżąca przy tym wskazała, iż w tej sprawie, w skardze kasacyjnej wnosiła o dołączenie do w/w sprawy akt NSA IV SA 569 i IV SA 1065/94, uważając je za istotne dowody w sprawie, co stanowiło również wg niej, mające istotne znaczenie, wypełnienie materiału sprawy. Skarżąca dodała, iż we wniosku o wznowienie postępowania wskazała także na pozbawienie możliwości ,,dochodzenia praw nabytych", co nastąpiło wnioskiem z dnia 3 sierpnia 2001 r. Podniesiono, iż o wezwaniu jej do uzupełnienia braku z dnia 22 sierpnia 2001 r., pełnomocnik nie został poinformowany. Skarżąca wskazała ponadto, iż do akt sprawy IV SA2322/98 złożyła podanie o "wznowienie rewizji nadzwyczajnej od wyroku NSA", co także uważała, że stanowi nieznany sądowi materiał dowodowy, przemawiający za uwzględnieniem wniosku o wznowienie postępowania. Dodatkowo treść art. 45 ust. 1 pkt. 1, art. 52 i art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym utwierdzała ją w przekonaniu, iż wykonała wezwanie sądu w sposób prawidłowy. Przy tym, zwrócono uwagę na wiek skarżącej, przekraczający 80 lat. Ponadto skarżąca stwierdziła, iż skoro przepisy ustawy P.p.s.a obowiązują w tej sprawie a jej uregulowania wprowadziły istotne zmiany w procedurze WSA, to Sąd powinien był powtórnie wezwać ją do uzupełnienia braku w trybie przewidzianym w powołanej ustawie. W skardze kasacyjnej podano ponadto, iż załącza się 2 dokumenty, które również stanowią istotny element materiału dowodowego sprawy. Są nimi: wezwanie do ,,stawienia się do aktu notarialnego" w sprawie wykupu lokalu oraz pismo z dnia 30 czerwca 1998 r.