Skarga kasacyjna na postanowienie WSA w Warszawie w przedmiocie odmowy wydania decyzji
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łukaszewska - Macioch po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 marca 2010 r. sygn. akt VIII SAB/Wa 7/10 o odrzuceniu skargi H. D. na bezczynność Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w przedmiocie odmowy wydania decyzji postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/3

Postanowieniem z dnia 16 marca 2010 r. sygn. akt VIII SAB/Wa 7/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a., odrzucił skargę H. D. na bezczynność Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w przedmiocie odmowy wydania decyzji.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd pierwszej instancji wskazał, że pismem z dnia 29 października 2009 r. H. D. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział w R., który - zdaniem skarżącej - odmówił wydania kompletnej decyzji dotyczącej rolniczej renty inwalidzkiej.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie skargi podnosząc, że wydał w stosunku do skarżącej decyzję zamienną dotyczącą renty inwalidzkiej z uwzględnieniem wyroku Sądu Okręgowego Wydziału Ubezpieczeń Społecznych w Radomiu z dnia 25 listopada 2003 r. sygn. akt. VI U 1766/03, który wskazał okresy zaliczone do ustalenia wysokości inwalidzkiej renty rolniczej. Od wyroku Sądu Okręgowego skarżąca nie odwołała się.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że złożona skarga nie mieści się w kategorii spraw podlegających zaskarżeniu skargą do sądu administracyjnego. Przedmiotem zaskarżenia nie jest żaden z aktów wymienionych w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej jako "P.p.s.a.". W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego jest to sprawa z zakresu emerytur i rent z ubezpieczenia społecznego rolników indywidualnych i członków ich rodzin, dla których przewidziano drogę postępowania przed sądem powszechnym zgodnie z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2008 r. Nr 50 poz. 291 ze zm.) oraz art. 4778 K.p.c. w zw. z art. 476 § 2 i § 4 in fine K.p.c. - co oznacza, że wyłączona została droga sądowoadministracyjna.

Skargę kasacyjną na powyższe postanowienie wniosła H. D., reprezentowana przez adwokata, wnosząc o uchylenie orzeczenia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów procesu wg norm przepisanych. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono naruszenie prawa materialnego, tj. art. 36 ust 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2008 r. Nr 50, poz. 291 ze zm.) przez błędną jego wykładnię, a także przepisów art. 3 pkt 1 i 8 P.p.s.a. oraz art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a. przez wadliwe przyjęcie niedopuszczalności drogi sądowoadministracyjnej i niedopuszczalności "dwutorowości" postępowań sądowych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

Szczegółowe unormowanie właściwości rzeczowej sądów administracyjnych zawierają przepisy art. 3 - 5 P.p.s.a.

Zgodnie z art. 3 § 2 P.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:

1) decyzje administracyjne;

2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

Strona 1/3