Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej L. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 13 lutego 2012 r., sygn. akt II SAB/Sz 7/12 odrzucającego skargę L. K. na przewlekłość postępowania prowadzonego przez Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w S. w przedmiocie rozpoznania wniosku o przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie postanowieniem z dnia 13 lutego 2012 r., sygn. akt II SAB/Sz 7/12 odrzucił skargę L. K. na przewlekłość postępowania prowadzonego przez Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w S. w przedmiocie rozpoznania wniosku o przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego.
W uzasadnieniu Sąd I instancji stwierdził, że przedmiotem skargi jest przewlekłe prowadzenie postępowania dotyczącego rozpoznania wniosku funkcjonariusza Służby Więziennej o przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego. Termin przewlekłe prowadzenie postępowania użyty w art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.- dalej powoływana jako P.p.s.a.) wskazuje, że skarga ta dotyczy tylko tych aktów lub czynności określonych w wymienionym przepisie, które są wydawane lub podejmowane w toku postępowania. Jedynie bowiem w tych wypadkach ustawy procesowe określają termin załatwienia sprawy stanowiący podstawę do stwierdzenia, czy stronie przysługuje skarga na przewlekłe prowadzenie postępowania. Nie wszystkie akty i czynności wymienione w art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a. wydawane lub podejmowane są w toku tak rozumianego postępowania. W przypadku aktów i czynności wydawanych poza postępowaniem wniesienie skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania nie jest możliwe.
Sprawy dotyczące przyznawania funkcjonariuszom Służby Więziennej dofinansowania na uzyskanie lokalu mieszkalnego reguluje ustawa z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz.U. Nr 79, poz. 523 ze zm.), która weszła w życie z dniem 13 sierpnia 2010 r. Ustawa ta w odmienny sposób niż poprzednio obowiązujące przepisy uregulowała tryb przyznawania niektórych świadczeń pieniężnych należnych funkcjonariuszom Służby Więziennej, a także wprowadziła nowe zasady postępowania w tych kwestiach. W myśl art. 217 ust. 1 cytowanej ustawy sprawy ze stosunku służbowego rozstrzyga przełożony w formie pisemnej. Przez sprawy ze stosunku służbowego należy rozumieć: nawiązanie stosunku służbowego, powoływanie oraz mianowanie funkcjonariuszy na stanowiska służbowe, przenoszenie, odwoływanie i zwalnianie ze stanowisk służbowych, nadawanie stopni Służby Więziennej, zawieszanie w czynnościach służbowych, zwalnianie ze służby, stwierdzanie wygaśnięcia stosunku służbowego, ustalanie uposażenia, przyznawanie świadczeń pieniężnych oraz inne konieczne czynności związane z powstaniem, zmianą, ustaniem stosunku służbowego oraz realizacją wynikających z treści tego stosunku służbowego uprawnień i obowiązków funkcjonariuszy (art. 217 ust. 2). Z kolei zgodnie z art. 218 ust. 1 i 2 ustawy o Służbie Więziennej, sprawy dotyczące: zwolnienia ze służby, przeniesienia z urzędu do pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej, przeniesienia na niższe stanowisko służbowe, zawieszenia w czynnościach służbowych - rozstrzyga się w formie decyzji, od których funkcjonariusz może, w terminie 14 dni, wnieść odwołanie do wyższego przełożonego. Natomiast sprawy wynikające z podległości służbowej, wymienione w art. 219 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej, dotyczące: powoływania oraz mianowania na stanowiska służbowe, odwoływania oraz zwalniania ze stanowisk służbowych i przenoszenia do dyspozycji, nadawania stopni Służby Więziennej, delegowania do czasowego pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej, oddelegowania do wykonywania zadań służbowych poza Służbą Więzienną w kraju lub poza granicami państwa, powierzenia obowiązków służbowych na innym stanowisku służbowym - rozstrzyga się w formie rozkazu personalnego. Zważywszy, iż sprawa przyznania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego nie została wymieniona w art. 218 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej obejmującym sprawy poddane kognicji sądu administracyjnego, ani też w przepisach art. 219 ust. 1 i 2 formułujących katalog spraw niepodlegających w ogóle kontroli sądowej, to na podstawie art. 220 cytowanej ustawy stwierdzić należy, że w sprawach tego rodzaju właściwy jest sąd powszechny.