Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy S. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 14 maja 2009 r., sygn. akt II SA/Op 116/09 odrzucającego skargę Gminy S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia (...) stycznia 2009 r., nr (...) w przedmiocie opłaty adiacenckiej postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 14 maja 2009 r., sygn. akt II SA/Op 116/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu odrzucił skargę Gminy S.na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia (...) stycznia 2009 r., nr (...) w przedmiocie opłaty adiacenckiej.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż decyzją z dnia (...) września 2008 r., nr (...), Burmistrz S. ustalił dla F. O. opłatę adiacencką w wysokości 1296 zł, z tytułu wzrostu wartości nieruchomości po stworzeniu warunków podłączenia nieruchomości położonej w S., stanowiącej działkę nr (...), do kanalizacji sanitarnej wybudowanej przez Gminę S.. Jako podstawę prawną Burmistrz wskazał przepisy art. 144 ust.1, art. 145 oraz art. 148 ust.1 i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz.2603 ze zm.).
Decyzją z dnia 13 stycznia 2009 r., nr SKO.I/40/1957/2008/gr, po rozpatrzeniu odwołania F. O., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i umorzyło postępowanie pierwszej instancji. Kolegium, nawiązując do aktualnego brzmienia art. 145 ust.2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, stwierdziło, iż skoro warunki podłączenia nieruchomości do sieci kanalizacyjnej zostały stworzone w dniu 29 lipca 2005 r., a uchwała ustalająca stawki procentowe weszła w życie z dniem 29 września 2007 r., to postępowanie w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej było od początku bezprzedmiotowe.
Gmina S., reprezentowana przez Burmistrza, wniosła skargę na tę decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu. Domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji, skarżąca Gmina argumentowała, że wprowadzenie dodatkowej przesłanki w postaci obowiązywania w chwili stworzenia warunków technicznych uchwały rady nie stanowi zmiany przepisów prawa materialnego, a jedynie warunków formalnych determinujących możliwość wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia opłaty.
Wydając zaskarżone postanowienie Sąd pierwszej instancji uznał, że skargę Gminy S. należało odrzucić.
Sąd pierwszej instancji wskazał, iż w niniejszej sprawie skarga na decyzję odwoławczą wydaną w sprawie indywidualnej wniesiona została przez Gminę S.. Skoro jednak w postępowaniu administracyjnym decyzja w I instancji wydana została przez Burmistrza S., działającego jako organ administracji publicznej, uznać należało, iż Gminie S nie przysługuje w niniejszym postępowaniu sądowoadministracyjnym status skarżącego, a wniesiona przez nią skarga jest niedopuszczalna.
Na poparcie swoich wywodów Sąd pierwszej instancji przedstawił liczne orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego z którego m. in. wynika, iż ani gmina, ani żaden jej organ nie są uprawnione do zaskarżenia do sądu administracyjnego decyzji organu odwoławczego uchylającej lub zmieniającej wydaną w I instancji decyzję burmistrza. Nie do przyjęcia według Sądu pierwszej instancji jest bowiem stanowisko, że gmina może w jednym postępowaniu, w zależności od etapu załatwiania sprawy indywidualnej z zakresu administracji publicznej, zajmować różną pozycję - raz organu wydającego decyzję, innym zaś razem strony postępowania.