Skarga kasacyjna od wyroku WSA w Lublinie w sprawie ze skargi Rady Gminy Telatyn na rozstrzygniecie nadzorcze Wojewody Lubelskiego nr NK/Z.II.0911-236/09 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Gminy Telatyn XX/146/09 w sprawie likwidacji Szkoły Podstawowej w Żulicach
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski Sędziowie NSA Andrzej Jurkiewicz del. WSA Iwona Kosińska (spr.) Protokolant Andrzej Nędzarek po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Lubelskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 25 września 2009 r. sygn. akt III SA/Lu 397/09 w sprawie ze skargi Rady Gminy Telatyn na rozstrzygniecie nadzorcze Wojewody Lubelskiego z dnia 4 czerwca 2009 r. nr NK/Z.II.0911-236/09 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Gminy Telatyn z dnia 21 kwietnia 2009 r. XX/146/09 w sprawie likwidacji Szkoły Podstawowej w Żulicach postanawia: zawiesić postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym

Uzasadnienie strona 1/2

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 25 września 2009 r. sygn. akt III SA/Lu 397/09, po rozpatrzeniu skargi Rady Gminy Telatyn na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Lubelskiego z dnia 4 czerwca 2009 r. nr NK/Z.II.0911-236/09 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Gminy Telatyn z dnia 21 kwietnia 2009 r. nr XX/146/09 dotyczącej likwidacji Szkoły Podstawowej w Żulicach, uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Lubelskiego.

Sąd I instancji uznał, że przy podejmowaniu przez Radę Gminy Telatyn uchwały w sprawie likwidacji przedmiotowej szkoły nie doszło do naruszenia prawa (art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych - j. t. z 2001 r. Dz. U. Nr 79, poz. 854, ze zm.) a formułowany na tym tle zarzut Wojewody jest niezasadny. W ocenie Sądu I instancji zakwestionowana przez Wojewodę uchwała jest aktem indywidualnym, którego legalność nie jest uzależniona od wyczerpania przez radę gminy trybu opiniowania określonego w ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych. Zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze podlegało więc uchyleniu na mocy dyspozycji art. 148 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), zgodnie z którą Sąd uwzględniając skargę jednostki samorządu terytorialnego na akt nadzoru uchyla ten akt.

Od powyższego wyroku, na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę kasacyjną wniósł Wojewoda Lubelski. Kasator zarzucił zaskarżonemu wyrokowi naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych przez niewłaściwe jego zastosowanie, polegające na przyjęciu, że uchwała w sprawie likwidacji szkoły nie należy do kategorii aktów prawnych wymagających wcześniejszego zaopiniowania przez reprezentatywne organizacje związkowe.

Wskazując na powyższe podstawy kasacyjne, strona skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W myśl art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.) Sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym.

Przypomnieć należy, że praktyka sądowa opowiada się za szerokim rozumieniem pojęcia "rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania" wychodząc poza tradycyjne rozumienie prejudycjalności postępowania. W szczególności chodzi o te przypadki, gdy zawieszenie postępowania następuje z uwagi na skierowanie, na tle innej sprawy zawisłej przed sądem lub rozbieżności występujących w orzecznictwie, zagadnienia prawnego w celu podjęcia stosownej uchwały przez skład rozszerzony Naczelnego Sądu Administracyjnego stosownie do art. 15 § 1 pkt 2 i 3, art. 187 i art. 269 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Uznaje się, że ten kierunek celowościowej wykładni tego przepisu odpowiada istocie sądownictwa administracyjnego, w którym jednolitość orzecznictwa ma dużo większe znaczenie niż w sądownictwie powszechnym. Zadaniem sądu administracyjnego jest bowiem kontrola zgodności z prawem działalności administracji publicznej. Wobec tego zjawiskiem wysoce niepożądanym i utrudniającym praworządne działanie administracji publicznej jest odmienne stanowisko sądu, co do wykładni i stosowania prawa w sprawach o analogicznym lub zbliżonym stanie prawnym i faktycznym, które mają być rozstrzygnięte w sposób wiążący dla innych składów orzekających (M. Niezgódka-Medek w uwadze 4 w komentarzu do art. 125 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi [w:] B. Deuter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze, 2006).

Strona 1/2